Kadınların %97’si, şiddet anında ulaşılabilecek acil şiddet hattının önemli olduğunu belirtirken, belediyelerin bu konudaki hizmetlerini yetersiz bulduklarını ifade etti.
Kadına yönelik saldırıların arttığı bir dönemde, Temmuz ayında “Harekete Geç” kampanyasını başlatan Mor Dayanışma, salgın sürecinin kadınlar üzerindeki etkilerinin tespiti için bir anket çalışması yaptı. Anket çalışması, profesyonel destek almadan, üyelerin gönüllü çalışmaları ve raporlamaları ile yapıldı.
Aralarında Hatay’ın da olduğu 76 şehirde yapılan anket sonucunda öne çıkan veriler şu şekilde sıralandı:
“Kadınların sadece %16’sı, bir kadın platformunun içerisindeyken, %29’u ise pandemi döneminde şiddete maruz kaldığında şikayetçi olmuş ya da kadın örgütlerinden destek almış. Ankete katılan 1462 kadından 987’si, pandemi döneminde şiddete uğradığını ifade etmiş. Şiddetin biçimleri olarak; cinsel (%2), fiziksel (%6), ekonomik (%6,1), psikolojik ve sözel (%44) ve dijital (%8,6) şiddete maruz kaldığını belirtmiş. Katılımcıların %68,9’u, İstanbul Sözleşmesi’ni ve 6284 Sayılı Kanun’u bildiğini belirtmiş. Kadınların %99’u, pandemi döneminde kadın cinayetlerinin azalmadığını düşündüklerini ifade etmiş. Katılımcıların %72,4’ü, şiddete maruz kalındığında izlenebilecek yolları ve haklarını bildiğini dile getirmiş. Kadınların neredeyse yarısı, şiddete maruz kalırsa ulaşabileceği kurumsal bir telefon numarasını bilmediğini söylemiş. Kadınların %97’si, şiddet anında ulaşılabilecek acil şiddet hattının önemli olduğunu belirtirken, belediyelerin bu konudaki hizmetlerini yetersiz bulduklarını ifade etmiş. Pandemi sürecinde, katılımcıların yaşadıkları yerlerdeki belediyelerin kadına yönelik ‘şiddeti önleme ya da şiddet anında ulaşılabilir olma, hukuki haklar bilgilendirmesi’ gibi konularda bir çalışması olmadığını kadınların %72’si belirtirken, %20’si de eğer böyle bir çalışma varsa bile haberdar olmadıklarını ifade etmiş. Çalışma yapan belediyelerin hizmetlerinden ise kadınların yarısından fazlası memnun kalmadıklarını söylemiş. Ek olarak, katılımcıların çeyreği, yaşadıkları ilçede kadın sığınma evi olmadığını belirtirken, yarısı ise sığınma evlerinden haberdar olmadığını aktarmış.” -Tamer Yazar-