Sokağa İndi… Çok Zahmet Oldu…

Eskiden memleketin gidişatını ve gerçek hali, durumunu merak eden …

Halkına duyarlı yönetenler…

Tebdili kıyafet  yaparak…( kılık kıyafet değiştirerek)

Çarşıda pazarda,  sokaklarda, halkın arasında gezerek sohbet ederlermiş .

Memleketin gerçek halini ve durumunu yakından görmek için.

Vatandaşın  sohbetinden, var olan gerçek durumun, ancak anlaşılabileceğini bilir, akıl  ederlermiş … demek ki…

Değişen zaman içinde gelinen nokta ise… lütuf eder gibi… sokağa indi… ziyaret etti… sohbet etti… vatandaşın  sorunlarını dinledi…ye dönüşmüş durumda .

Birincisi, etrafı kameralarla ve onlarca kişiyle dolu kişiye vatandaş ne anlatabilir?

İkincisi, vatandaşı neden gelip tek dinlemiyorsun?

Üçüncüsü, iş insanı değilsen, vatandaşın sayesinde bulunduğun konumdasın, her şekilde.

Ben anlamaya çalışıyorum, ama zorlanıyorum…

Sokağa indi … ne demek?

Sokağa nasıl  iniliyor?

Nerede  oturuyorsun?  

Çok uzakta isen, neden?

Kimin sağladığı imkanlarla?

Bu bir lütuf mu?

Ayrıca senin, her fırsatta yapman gereken asıl görevin yada sorumluluğun değil miydi?

Benim hatırladığım kadarıyla, kişiler, büyük sorumluluklar almadan önce çevresiyle bağı ve iletişimi kuvvetli olanlar, sorumluluk aldıktan sonra…

Suni kalabalık ve suni gösterişe kapılmayıp… 

Sürdürebilenlerin yeri ve konumu daha sağlam ve daha kalıcı oluyordu…

Dürüst, samimi ve mütevazi kişiliğini koruyordu…

Bu da toplumda, halkın arasında saygınlığını ve itibarını kalıcı kılıyordu…

Tersi olanlar ise hatırlanmıyor bile doğru dürüst  yada selam veren bile kalmıyor.

Kişi…nerede olursa olsun, nereye giderse gitsin, yaptıkları ve yarattığı etki ve intiba ile karşılanıyor ve takdir görüyor…

Önemli olan….

Senin  götürdüğün ve kalabalık görünmeni sağlayan görüntü değil, gerçekten kalabalıklar seni takdir ediyor mu, etrafını sarıyor mu?

Daha önemli olan…

Maddi güçle elde edilen ve … kameraların ışıklarının önünde elde edilen parlak görüntünün…

Kalıcı olup olmayacağının farkında olmak .

Bana göre…  bence, başarının ölçüsü, halkın… vatandaşın takdiri  ile ölçülüdür .

Bu yüzden halkın sağladığı imkanlarla yaşayıp  halktan uzak, kopuk yaşayanlar iyi düşünmeli.

Vatandaşla ilgilenmenin de bir lütuf değil bir insani gereklilik, sorumluluk olduğunu idrak etmeli .

Neyse ki biz çok şanslıyız çok şükür.

Bizim memleketlerimizde böyle  şeyler  yok…