NEREDE YIPRANIYORUZ

Başkalarını mutlu etmek mümkün mü?

Bin defa fedakarlık edip bir defa yapmadığında kırgınlık, küskünlük yaşanıyorsa eğer, bunun ölçüsü nedir?

Bizler hep başkalarını mutlu etmek, başkalarının isteklerini gerçekleştirmek üzerine bir hayat kurgulamışız hep, başkalarının isteklerini, kendi isteklerimizin önüne koymuşuz, Neden?

Çünkü bizim iyi çocuk, iyi insan olma idealimiz vardı, iyi çocuk, iyi insan olma ideali de nereden geçiyordu

ayak uydurmaya ve memnun etmeye çalışırken, fedakarlıktan, başkalarının isteklerini gerçekleştirmekten, başkalarını korumak ve yardım etmekten geçiyordu,

Yıllar sonra ögrendik ki, başkalarına kendimizi en son planda tutuyormuşuz, Bunun faturası nedir? Maddi ya da manevi de olabilir yalnızlıkta olabilir ama en zor kısmı sağlık ve huzur kısmında yaşanıyor genellikle, bana göre, Yada bir çoğu Geç kaldığını fark etmeye başladığında bir huzursuzluk yada gizli bir panik duygusu varsa, toparlanma ve kendine değer verme zamanı gelmiş ve geçiyor demektir, ve anlıyorsun ki,,,

Dik durmak daha onurlu bir davranışmış, Tabi ki elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışarak ama, yapabildiğin kadar, kendini perişan ederek değil,

İşte o zaman fark ediliyorsun, kendini toparlayıp daha başarılı oluyorsun, işte o zaman seviliyorsun, kabul görüyorsun ve bunu yıllar sonra yaşayarak görmeye başlıyorsun, ve öğreniyoruz ki,,

Bu hayatta yapabileceğimiz en değerli şey. kendimiz olmayı öğrenmek,

Bazıları bizi çok sevecek, bazıları onların işine yaradığımız için daha çok sevecek bazıları da hiç sevmeyecek bunu kabullenmek ve kendi bildiğimiz kendi değerlerimiz ve doğrularımız yönünde, sırtımızı gerçeklere, kalbimizi güzelliklere, vicdanımızı iyiliklere, açarak ilerlemek gerek, bu modeli de çocuklara göstermemiz gerek, bırakalım artık başkalarının doğrularına tutunma çabalarını yeterince yaptık çünkü,