İskenderun’da Yolbulan Metal işçilerinin başlattığı direniş 400. gününe ulaştı. Özçelik-İş Sendikası İskenderun Şube Başkanı Mehmet Güngör, fabrika önünde kararlılıkla süren bu eylemin bir “ekmek kavgası” değil, onur mücadelesi olduğunu vurguladı.
”Yolbulan Direnişi” 400 Gündür Sürüyor
Hatay’ın İskenderun ilçesinde faaliyet gösteren Yolbulan Metal fabrikasında işçilerin sürdürdüğü direniş, tam 400 günü geride bıraktı. Özçelik-İş Sendikası öncülüğünde başlatılan bu kararlı mücadele, Türkiye’nin dört bir yanından emek örgütlerinin ve yurttaşların desteğini almaya devam ediyor.
Fabrika Önü Evimiz Oldu
Özçelik-İş Sendikası İskenderun Şube Başkanı Mehmet Güngör, direnişin yıldönümünde yaptığı açıklamada çarpıcı ifadeler kullandı. Güngör, “Tam 400 gündür evimiz fabrika önü, yastığımız taş, battaniyemiz ise umudumuz oldu” diyerek direniş sürecinde yaşadıkları zorluklara dikkat çekti.
Bu Bir Onur Mücadelesi
Açıklamasında, eylemin sadece ekonomik gerekçelere dayanmadığını belirten Güngör, “Bu 400 gün, yalnızca bir ekmek davası değil, aynı zamanda bir onur mücadelesidir. Alın terimiz görmezden gelindi, emeğimiz hiçe sayıldı. Ama biz geri adım atmadık” ifadelerini kullandı.
Her Sabah Umutla Uyandık
Direnişin başından bu yana hep umutla hareket ettiklerini vurgulayan Güngör, “Her sabah ‘bugün döneriz’ diyerek güne başladık, her akşam ‘yarın mutlaka’ diyerek yattık. Çünkü biz haklıyız, çünkü biz emekçiyiz!” dedi. Güngör, toplumun tüm kesimlerine çağrıda bulunarak, “400 gündür büyüyen sessizlik, artık vicdan sahibi herkesin canını acıtmalı. Biz susmadık, susmayacağız. Daha yüksek sesle haykırıyoruz: Bu mücadele hepimizin” dedi.
Destek Olanlara Minnettarız
Açıklamanın sonunda ise dayanışma çağrısı vardı. Güngör, “Yanımızda duranlara, sesimize ses olanlara ve umudumuzu büyüten herkese teşekkür ederiz. Bu direnişin sonunda biz kazanacağız, çünkü biz yalnız değiliz” diyerek kararlılıklarını yineledi. Yolbulan direnişi, yalnızca İskenderun’un değil, tüm Türkiye’nin dikkatle takip ettiği bir emek mücadelesine dönüşmüş durumda. Sendikal hakların tanınması, işten çıkarmaların geri alınması ve insanca çalışma koşullarının sağlanması talebiyle sürdürülen bu eylem, Türkiye işçi hareketi tarihinde yerini şimdiden aldı.