Şubat 2023… Tarihe “asrın felaketi” olarak geçen depremler üzerinden tam 944 gün geçti. Ama sormak gerekiyor: Bu süre zarfında Hatay’da gerçekten ne yapıldı? “Asrın felaketi” demek, sorumluluklardan kaçmak için seçilmiş masum olmayan bir kelime. Felaketin üzerinden neredeyse üç yıl geçti ama Hatay hâlâ yaralarını sarmaya çalışıyor.
En son örnek Samandağ’da yaşandı. Vatandaşların tapulu tarım arazilerine, adeta şafak baskını gibi iş makineleriyle girildi. Mahkeme süreci devam ederken, vatandaşların ürünleri izinsiz yok edildi. Depremden sonra hayatta kalmak için ter döken insanların emeğini yok etmek, hiçbir vicdan kitabında yazmaz.
Hatay, diğer şehirlerden farklı olarak felaketin üstüne felaket yaşıyor. Sorun sadece depremin verdiği fiziksel hasar değil; yapılan projeler vatandaşa rağmen yürütülüyor. Mahkeme kararları beklenmeden “biz yaparız, karar sonra gelir” mantığı uygulanıyor.
Konutlar yapılıyor, ama altyapı yok; elektrik yok. Yapıyoruz, ama eksiklikleri gidermek için yeniden iş makineleriyle müdahale ediyoruz. Yol yapıyoruz, ama trafik çilesi her geçen gün artıyor. 30 ay geçti, ama bitmiş bir şey yok. Evet, Hatay ağır hasar aldı, ama bunca zamana rağmen işler tamamlanmalıydı.
Bu tablo, Hatay’ı adeta “üvey evlat” konumuna sokuyor. Vatandaşın fikri alınmadan yapılan projeler, emeğin yok sayılması, plansız işler… Bunlar artık kabul edilemez. Hatay’da yapılanlar, vatandaşa rağmen değil, vatandaşla birlikte yürütülmeli. Aksi hâlde, bitmeyen felaketler, Hatay’ın kaderi olmaya devam edecek.
Artık yeter! Hatay’ın emeğine, Hatay’ın vatandaşına saygı gösterilsin. Yoksa 941 günün ardından hâlâ bitmeyen felaket, tarihe bir başarısızlık olarak kazınacak.
YORUMLAR