Filistin,
Gazze’de küçük melek Jamal…
Ekmekler elinde eve on adım kalmıştı.
Füzeler yağdı Jamal’a,
Ekmekler elinde,
Kendisi yerde…
Anlık;
bir evine, bir ekmeğe baktı…
Sımsıkı tutmuştu ekmekleri,
Bir kaç adımla eve girecekti.
Geceden aç kalan ailesiyle
Çorba içeceklerdi.
Sadece bir an acı duydu,
Rüyadaymış gibi bir bulanıklık gördü…
Ve Jamal tekrar melek oldu.
Çorbayı hazırlayan anne,
Tüm aile üzerine ev çöktü.
Bombardıman,
Enkaz, gürültü, toz, duman her taraf…
kapıdan gelecek ekmeği anımsayamadılar bile…
Mahalle, şehir yandı, yıkıldı.
Çöktü Gazze, enkaz her yer.
Hastaneler bile füze yağmurundan
Kurtulamadı.
Onbinler öldü,
onbinler yaralandı.
Kalanlar göçe zorlandı.
Gitmeyenler ekmeğe,
Suya ulaşmadı,
Ulaştırılmadı.
İsrail ablukasında esir kalmak
En zalimceydi.
…
Devletler yaklaşamadı
Soykırıma uğrayan Gazze’ye,
…
Duyarlı
47 milletten 500’den fazla
İnsani insan,
Yaktılar içlerindeki kızgın ateşi,
Kararlılık ve Sarsılmaz azimle(SUMUD)
ölümüne!
Denizde 50’den fazla gemiyle ilerlediler,
Gıda ve ilaç ile kırdılar ablukayı.
YORUMLAR