DEM Parti Mersin Milletvekili ve TÖP Sözcüler Kurulu Üyesi Perihan Koca, 6 Şubat depremlerinin üçüncü yılında Meclis kürsüsünden iktidara sert eleştiriler yöneltti. Koca, özellikle Hatay’daki konteyner kentlerde yaşanan insanlık dışı koşullara ve depremzedelerin artan mağduriyetine dikkat çekti.
Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde konuşan DEM Parti Mersin Milletvekili Perihan Koca, 6 Şubat depremlerinin üzerinden üç yıl geçmesine rağmen deprem bölgesinde yaraların hâlâ sarılmadığını söyledi. Koca, depremzedelerin barınma, ekonomik güvence ve insanca yaşam hakkının sistematik biçimde ihlal edildiğini ifade etti.
“150 binden fazla yurttaş konteynerlerde yaşamaya zorlanıyor”
Konuşmasında özellikle Hatay’daki tabloya dikkat çeken Koca, yalnızca bu kentte 150 binden fazla yurttaşın hâlâ konteyner kentlerde yaşam mücadelesi verdiğini belirtti. Konteyner koşullarının insan onuruna aykırı olduğunu vurgulayan Koca, son dönemde depremzedelerin zorla konteynerlerden çıkarılmaya çalışıldığını söyledi.
“İnsanlık dışı konteyner koşulları yetmezmiş gibi, konteyner kentlerde yaşayan yurttaşlarımız zor yoluyla bu alanlardan çıkarılıyor. Bu kabul edilemez,” dedi.
Mücbir sebep hali tepkisi
Perihan Koca, deprem bölgesi için hayati önemde olan Mücbir Sebep Hali’nin 30 Kasım itibarıyla sona ermesine de tepki gösterdi. Bu kararın depremzedeleri daha da ağır bir ekonomik yükün altına soktuğunu ifade eden Koca, sürenin uzatılmasının tek başına yeterli olmayacağını vurguladı.
Vergi borçları silinmeli, muafiyet tanınmalı
Koca, depremzedelerin geçmişe dönük vergi borçlarının silinmesi ve kalıcı vergi muafiyeti sağlanması gerektiğini belirterek şu çağrıyı yaptı:
“Depremzede halkın yalnızca borçları ertelenemez; bu borçlar tamamen silinmeli ve vergi muafiyeti hakkı tanınmalıdır.”
“Bu halkın devletten bir yaşam alacağı var”
Konuşmasının sonunda iktidara seslenen Koca, devletin depremzedelere karşı tarihsel ve insani bir sorumluluğu olduğunu ifade ederek şu sözlerle konuşmasını tamamladı:
“Depremzede halka bir yaşam borcunuz var. Bu borç, betonla değil; adaletle, eşitlikle ve insanca yaşam koşullarıyla ödenir.”