Gözyaşları da çiçek açar

1960’lı yıllarda şiir yazmaya başlayan Abdulkadir Bulut, 70’li yılların başında, Varlık, Türk Dili gibi dergilerde yayımlanan yeni şiirleriyle okurların, şair ve eleştirmenlerin dikkatini çeker. Milliyet Sanat Dergisi’nin açtığı, 1974’ün En Başarılı Genç Şairi yarışmasında, övgüye değer bulunan şairler arasında yer alır. Bu anlamlı ödül, köy öğretmeni genç şairin yazama tutkusunu iyice ateşler. Asıl ödülü ise; ona “Kasabalı Lorca” adını takan şair Cemal Süreya’dan aldığı övgüdür:

“Her şeyi bir türkü kıvamında, bir türkü tadında eritiyor. Yerel görünümlere, durumlara dayanıyor. Ordan soylu imgeler yaratıyor. Kasabalı bir Lorca. Her şiirinde bir şiir var.”

Bulut, Milliyet Sanat dergisi tarafından yılın şairi seçilmesinden sonra, öğretmenlik yaptığı Anamur’dan İstanbul’a gelir. Öğretmenliğe, eşiyle birlikte Alibeyköy Güzeltepe İlkokulu’nda devam eder. Burada yazmaya daha fazla zaman ayırır. İlk kitabı “Sen Tek Başına Değilsin” 1976 yılında yayımlanır. İstanbul’da hayat zordur. Öğretmenliğinin, şiir yazmanın yanı sıra yayınevlerinde düzeltmenlik yapar. Ek işlerde çalışır. Sanat, edebiyat, dil, eğitim öğrenim ve toplumsal konularda kafa yorar; görüş ve düşüncesini dönemin seçkin dergi ve gazetelerinde dile getirir.

Bulut, geleceğe umutla bakan, şiirini umutla besleyen bir şairdir. Halk kültürünün tarihsel birikimi içinde yaşamış ve şiirine aktarmıştır. 1980’in o karanlık günlerinde durmadan yazar. Umudu bulmak, çıkarmak, insanlara taşımak ve onların bakış biçimlerini etkilemek ister. Tek gücü, tek silahı şiir olur. Yazmanın bir görev, sorumluluk olduğunun ve yaşadığı döneme şiiriyle tanıklık etmesi gerektiğinin bilincindedir. Şiirinde çocuk her şeyin başlangıcıdır; öndüşüncedir, önsözdür, umudun simgesidir. Çocuk romanları yazar. Şiir kitapları da art arda yayımlanır: Acılar Yurdumdur (1981), Yakımlar (1982), Gözyaşları Da Çiçek Açar (1983), Sen Tek Başına Değilsin II (1984), Yurdumun Şiir Defteri (1984).

Abdulkadir Bulut, “Şair hep arayışlar içinde olan bir büyücüdür. Sesi, soluğu hep gökyüzüne benzesin istemez. Değişiklikler arar durur. O yüzden bir gezgincidir şair.” der. Ona göre, yeryüzünün en derin denizi, gökyüzünün en derin yeri insan yüzüdür. Sararan, kararan, yıkılan, acıyı sürme gibi gözlerine çeken yüzler şiirinin gerçek serüveni olur. Arkadaşlık, yurt sevgisi, insan sevgisi, hak ve adalet duygu ve düşüncesi, eşitlik ve özgürlük tutkusu onun şiirlerinin belirgin temalarıdır.

Abdulkadir Bulut, 8 Ağustos 1985 günü Anamur’dan Silifke’ye giderken bindiği minibüsün kapısının aniden açılmasıyla dışarı fırlayarak ağır yaralanır. Bir gün sonra da yaşama veda eder.

43 yaşında, şiirinin en olgun döneminde aramızdan ayrılan Abdulkadir Bulut, yurdunu, ulusunu bütün gücüyle seven, her türlü olumsuzluğa karşın içindeki yaşama sevincini yitirmeyen gerçek bir şairdi. İşte unutulmaz “Gözyaşları Da Çiçek Açar” adlı şiiri.

Ellerimi dokunduğum her yerde
Çığlık çığlığa kıvranıyor hayat
Ve ölen arkadaşların giysilerini
Bir kere daha dürüp koyuyor analar
Çamaşır sandıklarına
Gözyaşları da çiçek açar

Bugün yurtyeri olsa da acılara
Kayaların en sarp yerlerindeki
Kırlangıç yuvalarını andıran alnın
Bir gün terli bir gelecek uçuracak
Sabahlardan akşamlara kadar
Gözyaşları da çiçek açar

Ansızın oyuna başlayan çocukların
Sesleri kadar canlı ve huylu
Sevinçleri kadar taze ve acemi
Bir duruş kuşatacak işte seni
Gözyaşları da çiçek açar

Başını dayadığın ağaç dalı
Bak hafifçe eğildi toprağa doğru
Uyuyan bir çocuğun soluk alışını
Dinler gibi kendini vererek
Yaklaş, yüzünü örse de acılar
Boynundan ter boşalan herkese
Gözyaşları da çiçek açar

Yaklaş, yüzünü örse de acılar
Ve nasıl yakalarsa toprağı kök
Suları renk, dalları kiraz
Sen de öyle yakala hayatı
Yürü kolkola canıma değsin
Gözyaşları da çiçek açar

Okuma önerileri:
Ülkemin Şiir Atlası/Abdulkadir Bulut/ E Yayınları
Abdulkadir Bulut- Kasabalı Lorca / Hazırlayanlar: F. Saadet Bilir – Ali F. Bilir / E Yayınları
Abdulkadir Bulut’a Sevgi Sözleri/ Hazırlayanlar: F. Saadet Bilir – Ali F. Bilir/ E Yayınları

Orhan Tüleylioğlu