Daha çok ‘Turist’ istiyoruz!

Peki, bunun için ‘NE’ yapıyoruz?

EXPO’dan Gastronomi’ye uzanan hatta ‘aldığı ünvanları’ arttıran ve katıldığı ‘fuar’ platformlarında da ‘sahip olduğu tarihi ve kültürel emanetlere’ işaret ederek herkesi ‘gelip görmeye’ davet eden Hatay, ne kadar hazır? Davet ettiklerine ‘göstermek’ için söz verdiği ‘tarihi ve kültürel emanetler’ konusunda ne kadar hazır?

Antakya’nın doğu yakasında ilerleyenleri; restore edilen ahşap ve taş binaların şık ‘restoran’ halleri, otel olmuş yeni formları ve kafelerle hayat bulan yeni çehresi karşılıyor. Ancak eldeki fotoğraf karesine daha yakından bakanların gördüğü karede çok da hoşa gitmeyen şeyler de var! Bakımsız ve terk edilmişlik, bunlardan biri… Kirlenmiş ve terk edilmişlik de! Peki, ulusal televizyon kanalarının dizi çekimleri için bu dar sokaklar arasında gezdirdiği kameralara da yansıyan bu ‘olumsuzluk’ için neden bir şeyler yapmıyoruz, soralım mı?
-AZALDIK!-
Bizler fotoğraf çekerken, kapı aralığından haber telaşımızı izleyen yaşlı bir Antakya’lı söylesin, sorulanların gerisinde kalanları, birikenleri, ‘kader’ deyip geçiştirilenleri…
“İnsanoğlu, yaşlanır. Sonra aynaya baktığında da der ki, ‘bu ben miyim?’ Çocukluğumun mahallesi de bunu diyor. Ama cevabı öyle muallak değil! Aslında senin de benim de gördüğüm kadar açık ve net! ‘Bu ben değilim’ diyor. Haksız mı? Bu o mu? Bozdular bu şehri. Bozdular, yıktılar, terk ettiler, bir başına bıraktılar. O kadar yalnız kaldı ki bu şehir, başına daha kötüsü gelmediyse ‘şükredelim’ diyoruz… Biraz da bu yüzden, azaldık. Buranın eski insanları yok artık. Bu evlerin kıymetini bilenler kalmadı. Onlar kalmayınca, şehir de kalmadı. Tükendi. Tükettiler…” -Tamer Yazar-