Cal Newport, Dijital Minimalizm adlı eserinde; “Sosyal medya bir araç, fakat bizi delirten, sosyal medyanın onsuz yaşayamayacağımız bir şeye dönüşmesi…”

Bireyin kırılganlığı, direnci, çelişkisi, mücadele ve yenilgileri… Roman karakterlerinin yolculuğu, her birey gibi dar bir patikanın engebeleriyle dolu… Akla ilk

14 Şubat, Dünya Öykü Günü… Canlıya ve doğaya dair sıcacık bir merhaba… Medyanın ve toplumun 14 Şubat Sevgililer Günü telaşına

Sayısal bir denklemin kalıbına kaç sözcük sığdırabilir ki insan? Sadeliği elden bırakmamalı, damağın o alışık tadına da sırt çevirmemeli… Bir

Türkiye, topraklarının büyük bir bölümü deprem kuşakları üzerinde yer alan bir ülkedir. 1999 yılındaki 17 Ağustos Marmara 12 Kasım Düzce

Sahip Olmak ya da Olmak adlı eserinde Erich Fromm şöyle yazar; “Doğa düşmanlığı zihnimizi öylesine kör etmiş ki, doğal kaynaklarının

Umut… Şiir Ve bireyi düşleriyle buluşturan devasa ritim… Hecelere ilişen sıra dışı renk demeti… Basamakları adımlayan soluk… Ritmik haykırış… Nazım

Zihnimiz gün geçtikçe, şiddetin çok boyutlu sıradanlaşmasına tanıklık ediyor. Geçmişten günümüze kadar yaşanan bu şiddet sarmalında, tanımlanamayacak sayıda canlı yok

Bireyin kendini tam anlamıyla yabancılaşmış hissettiği bir yılı daha geride bıraktık… Dünyanın büyük bir bölümü kötücül düşlerle büyüyen şiddet haberlerinin

Sayısal veri ve kaba bir algoritma… Bir toz bulutu… Konuşmacı, geçmiş ve gelecek… Yarı canlı ama cüssesini taşıyamayan bir metal

Geçmişe, geleceğe ve hatta hiç beklemediğiniz bir anda sizi yeniden sınayacak kırılmalara seslenmeli… Mouse işaretçisinin beğen takıntısına boyun eğmeden… Sanal

Teknoloji, mühendislik ve matematik gibi alanlarda “erkeklerin en iyi olduğu” şeklinde ön yargılar bulunsa da çok sayıda bilim kadını önemli

Rakamlarla konuşmak en hüzünlü durum olsa gerek… Hele yaşanan şiddeti sayıyla ifade etmek… Ordu’da, evinin önünde bir saldırgan tarafından bıçaklanan

Araştırmacı yazar, şair, emekli öğretmen Mehmet Karasu; kırka yakın yazar ve akademisyenin görüşlerinin yer aldığı “Mehmet Karasu’ya Armağan” adlı kitapla

Alışılmış bir büyüsü vardı, dik bir duruş… Ama en çok zarafet sözcüğünü kullanmak isterim… Sahnenin ışıklarını kollayan o zarafet… 70

Şiire ışığın rengi gerek, şaire ışığın kendisi… Gerçeğe toz kondurmayan bir refleks Bir dolambaç şaşkınlığı… Adı konmamış bir ürkeklik gerek…

Geceyle gündüzün karmaşası mı? Saat saat yaşanan kaos, iç basıncı zorlarcasına, çığlığına kadar uzanıp, bir anda susuyordu. Neydi bu yaşanmışlık?

Biz neredeyiz? Ara bir boyut. Ne sen ne biz… Ben? “İstersen bizimle olabilirsin” diye araya girdi Picasso. Ben renklerle karşılanacağımı

Gölgeler şiir okur mu? Gölgeler… Yalnızlığın da bir bilinci var. Her şeyin naylona döndüğü bir geçeklikte, sıklaşan adımların ritmine kulak

“Acıyı andıran bir anı artık odamın şaşkınlığı bundan düştutan akşam saatlerine usul usul damlıyor zaman…” Hayatı hece işçiliğinin sınırında yaşamak

Gizdüşüm adlı kitap dosyasını yayınevine teslim ettikten hemen sonra bir Ağustos sabahı aramızdan ayrıldı. Başlanmış fakat yarım kalmış bir cümle…

Son zamanlarda giderek artan şiddet haberleri, kaygılarımızın direncini yokluyor sanki… Neredeyse her gün bir başka cinnet haberiyle sarsılıyoruz… Gerek görsel

“Harlı bir adamdı Can… Harlı olan yerden böylesi hırlar, böylesi şiirlerin çıkması doğaldı. Bizim evde şiir pişerdi, aşk pişerdi… Harlı

Görüntüyle gerçek birbirine ne vakit karışsa; yaşamak ve umut üzerine öykünen kurbağanın, büyük bir gayretle kulenin tepesine çıkışını anımsamalı… “Kendimden