Bir çoğumuz küçükken o günkü bakımveren rollerinden dolayı yeterli düzeyde dinlenip anlaşılmamış olabiliriz. 2000lere kadar büyüklere karşı susmak, hatalardan dolayı cezalandırılmak, çocuğa söz hakkı vermek, ihtiyaçlarını dinlemek, ona gizli bir destek olmak hayatımızda entegre değildi. Bu durumda değerli hissetmeyi hayatımızın yetişkinlik yıllarında hissetmemize neden oldu. Peki nasıl değerli hissedilir? Neler yapılabilir bu hususta?
*Birisi sizi ağırlıyorsa ya da bir şey alıyorsa teşekkür edin; ne gerek vardı demeyin.
*Konuşmanızı böldürmeyin ya da siz de bölmeyin.
*özel günleri hatırlayın ve önemsediğinizi hissettirin.
*Her şeyi yapan siz olmayın, bazen karşıdan isteyin.
*Birilerinin hayatından gidebileceğinizi hissettirin.
*Zamanınız kıymetli görüşmelerde dakik olun, uymayan durum varsa dile getirin.
*üzerinizden hoşlanmadığınız bir şaka varsa dile getirin.
*Karşıdaki size bir şey yapıyor ya da söylüyorsa siz de söyleyebilirsiniz..
Siz değeri geç kazanmış olabilirsiniz ancak çocuğunuza erken gösterebilirsiniz. Değer görmek için kendinizi pervane etmek zorunda da değilsiniz. Güzel bir dille ihtiyacınızı söyleyip kendinizi ifade edebilirsiniz. Değer size başkalarından önce sizin verdiğiniz bir şeydir. Değerli hissetmek biraz da kelimelerdedir aslında. ‘O bana bakmaz.’ ‘Ben yapamam.’ ‘Ancak hayalimde görürüm o arabayı’ ‘O ortamda sıkılırım.’ Bu tarz cümleleri de olumlularıyla değiştirmek önemlidir bunu aşmak için.