Türkiye’nin son çeyrek yüzyılına damgasını vurdu, işini yaptı, çekip gitti Nihat Genç. Soyadı gibi hep genç olacak belleğimizde.
Kitaplarının ilk yayıncısı kısa sürede dışladığına göre önyargısız yaklaşmış olmalı yayın dünyasına. Dışlandı dediysem kovuldu. Haluk Kırcılardan danışman devşiren kesim. Yaşamı sürekli savaşımla geçmiş yazar Genç. Doğru bildiğini söylemekten, yazmaktan sakınmaz. Dobra… Yürekli. Hiçbir kesime eyvallahı yok. Doğru bildikleri dedik ya, ulusunun, yoksulun, sütüne su katılmak zorunda kalınan bebenin, yurt için şehit düşen yiğidin hakkıdır doğru olan. Can pahasına halkın sözü, dili olur. Bu kişiliği, kimilerinin garip deyişiyle ulusalcılara, doğru adıyla ulusçulara, yurtseverlere yakın kılar Nihat Genç’i. Ergenekon tuzakları döneminde uzgör kanalından ulaştı halka. Bu kesimle temasını, akp ile “üçüncü tür” yakınlaşmalar üzerine kesti, başka kanaldan “veryansın” etti…
Konut Sokak sakinlerindendir Genç. O sokaktan başka değerler de yetişmiştir. Seyrek de olsa orada karşılaşır, ayaküstü söyleşirdik.
Bir ara Necip Fazıl Kısakürek’te kötülük izleğini araştırıyordum. Bir de ne göreyim, Genç de benzer kanılara varmamış mı… Sözünü esirgemedi. Bu yanının kafasını karıştırdığı olmamış mıdır? Elbette olmuştur. Çok doğal. Tüm hesaplardan sonra kalandır önemli olan.
Nihat Genç derin ve yürekli kardeşim, ağabeyim benim. Senin gibi, ulusunun acısını teninde duyanlara çok gereksinimi var ülkemizin. Cumhuriyetin sencileyim evlatlarına. Işıklar içinde uyu. Toprak incitmesin.
YORUMLAR