6 Şubat depreminin 2. Yıldönümünde resmi protokol ile vatandaşların sivil toplum örgütlerinin ayrıştığı bir tablo çıktı. Bir tarafta resmi anma diğer tarafta polis barikatlarının ardında engellenen vatandaşların anması. Ne kadar üzücü bir tablo değil mi? Böyle ayrı gayrı kalmak sizce ölen 24 bini aşkın şehidimizin kemiklerini sızlatmıyor mu?
6 Şubat’ın anması dünya çapında örnek olması gereken ve dünya çapında ses getirebilecek bir organizasyona imza atacak değerde olmalıdır. Öyle semavi din görevlilerini Atatürk anıtında toplayıp dua okutmak, 04:17’de acı bir siren sesi yaymakla, protokolün en ön saflarda sıralanmasıyla örnek bir anma yapamazsınız. Yaptığınız basmakalıp ve demode bir anma.
Yapılması gereken halk ile develet arasındaki köprüyü kurabilmek. Ölülerinin ardından yürümek Asi nehrine karanfiller atmak ve içini dökmek isteyen bir halk var. Siz onları görmüyorsunuz onlar size güvenmiyor. Öyle bir tablo doğdu ki halk Devlete devlet de halkına set koyar oldu. Bu sürdürülebilir bir ayrışma değildir.
Hatay insanı samimidir. Dışlayarak onun kalbini kazanamazsınız. Birleştirici olmanız lazım. Anmalar gerekir ise iki ayrı merkezde organize edilmeli ve halkın tercih ettiği bir lokasyonda yürümesine izin verilmelidir. Devlet resmi anmayı yine yapsın. Ancak halkın önünde engelleyici olmasın.
Bir korku hakim. Aman ha bizi yuhalarlarsa ne yaparız? Hiçbir şey olmaz. Halk içini dökmüş olur. Protestoya saygı duymak medeni bir davranıştır. Vatandaşlar da devlete karşı önyargılarını artık bir yana bıraksın. Acıyı ve yası birlikte olgunlaştıracak yol ve yöntemlere odaklanılmalıdır.
Anmalar çok karmaşık ve plansız. Herkes kendi kafasına göre bir anma programı hazırlıyor. 6 Şubat etkinliklere boğuluyor. Bu dinamizm güzel ama koordine değil. Eğer ölmüşlerimizi dünyaya örnek bir organizasyonla anacaksak şapkayı başımızın önüne koymalı. Sağlam bir organizasyon komitesi kurup ayrıştırıcı değil birleştirici bir mantık ile bütüncül bir anma programı hazırlanmalı.
Açık konuşmak gerekirse ben böyle giderse 6 Şubat anmalarının giderek daha çok ayrışmaya neden olacağı görüşündeyim. Birleştirici olunması konusunda önerim çok net. Bir araya gelmek ve samimi bir şekilde kimsenin kimseden korkmadığı bir ortak etkinlikle anma düzenlemektir.
YORUMLAR