Nöbetçi Eczaneler
Annesini, babasını, eşini, kardeşlerini, yeğenlerini kaybetti.
Hayatta yalnız kaldı, hergün mezarlarına giderken;
“Hayata istesem de tutunamıyorum,Mücadelemi sürdüreceğim ama çok ta büyük sürpriz beklemiyorum, sokakta günlerce yattım, insanlar çok acımasız” diyor.
Adı Ali Cevahir…, O da depemde çok yakınını kaybedenlerden..
Acıları hala yüreğinde hissediyor..
Gece-gündüz onlarla birlikte adeta..
“Siz mutlu iseniz ben de yanınıza gelmek istiyorum” diyor..
Ali Cevahir, deprem sorası insanılğın acımasızlığına da dikkat çektiği paylaşımında şöyle diyor:
“Antakya’nın suçu ne?
Antakya mı yıkın bizi dedi?
Antakya mı aldı sevdiklerimizi, tüm ailemi?
Antakya büyük bir kültür mirası ve Antakya’ya küsülmez Benim acılarım çok büyük ve kapanmaz. Tek başıma kaldım şu çirkin düzen içinde..
Hayata tutunmak istiyorum ama tutunamıyorum.. Mücadelemi yine vereceğim ama çok ta büyük sürprizler beklemiyorum bu hayattan..
Olursa olur, olmazsa sokakta yatar,su satarak karnımı doyururum..
İnsanlar çok acımasız,çok umurlarında değil… Biz de onları umursamıyoruz, önümüze bakıyoruz.
Ah be güzel Ayşem, Güzel Bacım Saçının teline dünyayı değiştirmezdim..
Anacağım sen de gittin, Bir başıma kaldım.
Dayıcığım sen de babamdan farklı değildin, sizleri ve çocuklarınızı toprağa vermek şu hayatta tek başıma kalmak tarifsiz bir acı..
Gittiğiniz yerde mutusunuzdur inşallah Biz de geleceğiz, çünkü ilk günden beri sizleri özledim.. – Adil Yeşildağ-
