Kadına şiddette uzlaşma ve arabuluculuk yöntemi hukuki de değil, kabul edilebilir de değil…
Hatay Barosu Kadın Komisyonu Başkanı ve Yöneticilerinin, bugün tüm dünyada kutlanacak olan “Kadına Yönelik Şiddete Karşı Uluslararası Mücadele Günü” mesajında, kadına uygulanan şiddetin ardından uzlaşma ve arabuluculuk çabaları ile bu konudaki yasal düzenlemelerin hukuki ya da insani olmadığı savunuldu.
-YÜREKLİ KADINLARIN GÜNÜ-
Hatay Barosu Kadın Komisyonu üyeleri adına konuşan Sözcü Av. Meral Asfuroğlu, 25 Kasım “Kadına Yönelik Şiddete Karşı Uluslararası Mücadele Günü”nün; Dominik Cumhuriyeti’ni 31 yıl boyunca kan, baskı ve zulümle yöneten diktatör Trujillo’ya karşı mücadele eden yürekli kadınların, Mirabel Kardeşlerin, 25 Kasım 1960’da tecavüz edilerek ve dövülerek öldürülmesinin anısına, baskılara yenilmeyen yürekli kadınların mücadelesini onurlandırmak ve kadınlara yönelik şiddetle mücadele etmek adına ölümsüzleştirildiği gün olduğunun altını çizdi ve şöyle devam etti:
“Kadına yönelik şiddetin çarpıcı şekilde artış gösterdiği ülkemizde mücadele yöntemlerini tartışırken, kadına yönelik şiddetin hayatın diğer alanlarında yaşanan şiddetten bağımsız olarak ele alınması durumunda mücadelenin etkisiz kalmasına yol açacağı gerçeğini de dikkate almamız gerekmektedir. Şiddet, kimden ve nereden gelirse gelsin, kime karşı yapılırsa yapılsın şiddet uygulayanın/şiddet uygulananın kim olduğuna ve neden uygulandığına bakılmaksızın ortak bir bilinçle şiddete karşı duruş sergilenmelidir.
Kadına yönelik şiddetle mücadele için ‘Ulusal Eylem Planları’ yapılmasına rağmen, ülkemizde kadına yönelik şiddetin arttığı görülmektedir. Kadınlarımız ve kız çocuklarımız, her alanda eğitim, yaş, sosyo-ekonomik durum ayırt etmeksizin şiddet görmekte, tacize ve tecavüze uğramakta, sakat kalmakta ve öldürülmektedir. Yasalarımızda yapılan değişikliklerin kadına yönelik şiddeti azaltmaya yetmediği, hatta en önemli insan hakkı olan yaşam hakkını ihlal eden öldürme filinin çok arttığı bir gerçektir. Bu artışın önemli bir nedeni de, ülkemizde mevzuatla uygulama arasındaki yetersizliktir. Mücadelede sonuca varılmak isteniyorsa, devletin bu soruna odaklanması gerekmektedir.
Öncelikle, kadına yönelik şiddetin, kadının sosyal hayata katılımını engelleyen sosyal bir olgu olduğunun kabulüyle mücadelede, şiddet uygulandıktan sonraki mücadele yerine şiddetin uygulanmasının önüne geçilmesi yönündeki mücadele yöntemlerine ağırlık vermemiz gerekmektedir. Bu nedenle, kadına yönelik şiddetin önlenmesi için devletin çok yönlü ve bütüncül politikalar üretmesi yanında, bu mücadelenin toplumsal düzeyde ortak ve kararlı bir şekilde yürütülmesi, her şeyden önce kadının birey olduğunun kabulünü sağlayacak toplumsal zihniyet dönüşümünün sağlanması zorunludur. Kadınlara yönelik şiddeti doğuran ve sürekli hale getiren olumsuz tutum ve davranışları ortadan kaldırmak için cinsiyet eşitliği ve kadına yönelik şiddetle ilgili sosyal farkındalık yaratmak, zihniyet değişikliği yaratarak bireylerin ve toplumun kadına bakış açısını dönüştürmek zorunluluktur.
Kadına yönelik şiddetin önlenmesi mücadelesinde bu mücadelenin paydaşı olan herkesin samimi olması gerekmektedir. Özellikle devletin, hükümetin, siyasi makamların kadına bakış açılarının kadın sorununu çözecek yönde dönüştürmeleri gerekmektedir. Yasaları çözüme odaklı değiştirirken, kullanılan dilin siyasi amaçlı olarak kadın haklarına aykırı olması, toplumsal zihniyet değişikliğinin önündeki en önemli engeldir.
Cumhuriyetle kazandığımız kadın haklarımızın ortadan kaldırılmasına yol açacak yasal değişikliklerin yapılması, laik eğitimden uzaklaşılması, Diyanet İşleri Başkanlığı’na bağlı kurumlarda kullanılan dilin ve açıklamaların kadın haklarına aykırı olması, kadının her şeyden önce birey olduğunun kabul edilmemesi yönündeki beyan ve tutumlar kadının insan haklarının ihlalinin artmasına yol açmakta ve yapılan mücadeleyi engellemektedir. Bu nedenle, kadına yönelik şiddetle mücadele alanında karar alma sürecinin kapsayıcı bir süreç olması ve tüm paydaşların rol oynamasının sağlanması gerekmektedir. Kadın alanında çalışan sivil toplum örgütlerinin karar alma sürecine katılımı mutlaka sağlanmalı, kadın örgütlerine danışılmalı, dinlenmeli ve destek olunmalıdır. Karar alma mekanizmasında insan hakları ön planda yer almalı, kadına yönelik şiddet bireysel kadın hakları ihlali olarak kabul edilmelidir.
İstanbul Sözleşmesi’ne ilk imza atan ülke olmamıza ve Sözleş-me’de açıkça yasaklanmasına rağmen, aile hukuku ve kadına karşı şiddet alanında uzlaşma ve arabuluculuk uygulamasına gidilmesinin düşünülmesi hukuki dayanaktan yoksundur. Böyle bir kabul, Sözleşme’nin ihlaline yol açacağı gibi, kadına yönelik şiddetin önlenmesi mücadelesine de engel olacaktır.
Türkiye Barolar Birliği Kadın Hukuku Komisyonu olarak, dün olduğu gibi bugün de ülkemizin her yerinde, kadının insan hakları-nın ihlaline yol açan her türlü dav-ranışın, tutumun, kadınların Cum-huriyet’le elde ettiği kazanımlara aykırı yasal değişikliklerin karşısında olmaya devam ederek, kadına karşı şiddetin tamamiyle ortadan kaldırılmasına yönelik politikaların ortaya konulması mücadelemizi kararlıkla sürdüreceğiz.” -Mehmet Özgün-