- Ankara Kitap Fuarı günlerindeyiz. Düşünmek için iyi neden. Kitap, dergi, yayıncılık üzerine. İmza günleri, saatleri. Kapıda uzayan sıra. İçeride uzayan sıra. Bomboş salonlara konuşmalar. Tüm gün tek kişinin uğramadığı, imzalamayı bekleyen yazarlar…
Dünya artık ölçüt olarak dijital okuryazarlık durumunu göz önüne alıyor. Az çok alışılmışın dışında bir yaklaşımım var bu konulara. Atatürk Devrimiyle köklü ve kalıcı okuma disiplini edinmiş toplumuz. Yadsımak anlamsız. Ne ki faşizm 1980 yılından başlayarak bu yükselişin önüne eziyetle, işkenceyle set çekti. Bu saldırının ikinci programıysa 2000’li yıllarla başladı. Unutulmaz sahnedir, 1980 darbesinin ilk günlerinde siyah-beyaz uzgör ekranında masa üzerinde Orhan Kemal, Yaşar Kemal, Julius Hachek, Nâzım Hikmet… Arkasında işkenceden mahvolmuş, dudakları, gözleri patlamış güzelim insanlar.
1970’li yıllarda okuma yazma tutkuydu ve hızla yükseliyordu. Halkın dokusunu, mayasını bozmasalardı, bu artış 12 Eylül‘e tepki anlamını da kazanarak sürerdi. Ne yazık toplum bozularak da çürütüldü. Milyonlarca doku uyuşmazlığımız bulunan kitle planlı göçle içeri alındı. Ülke mafya, tarikat, cemaat cirit alanı yapıldı. Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün belgelerle dolu hesaplaşma yapıtı Söylev yasak yayın muamelesi görüyor.
Yayın dünyası niteliğin ve okurum kalmaması bir yana, tümüyle tecim ortamı. Geçmişte yazara “Yayıma kitap dosyanız var mı” diye yayınevi sorardı. Terk edileli çok oldu. Hükümetten yayınevleri halkın vergisinden bol bol cukkalanıyor. Düşününüz ki SEKA ölü eşek fiyatına satılalı Türkiyemizin kâğıdı yok.
Geçmişte akçalı gerekçe uydurup, kitap alamadığını söyleyenin inandırıcılığı yoktu. Şimdiyse var. Kitap ortalaması 300 lira. Maaş, ücret kıpırdamıyor. Okumaya toplumdansa bir halt olmuyor. Geçim derdinden bugün doğruyu görmüş gibi görünen yarın pars basılıp cebine iki günlük de olsa konduğunda tornistan eder.
Bol okumalı gelecek dilerim.
YORUMLAR