Onlar, evlatlarının acısıyla tükenen,

Ama “Yılmayan” Anneler…

Gezi sürecinin biriktirdiği acıların 7. senesinde hatırlanan tüm kayıplar adına çok sayıda açıklama yapıldı ama… Evlatlarını kaybeden Gezi Anneleri için o acı, dün kadar taze, dün kadar öfkeli. Duruma işaret eden Hataylı Akademisyen / Hukukçu Neval Oğan Balkız’ın tespiti de buna dair oldu.

“7 yıldır adalet sağlanmadı. Bizim ilk davamız, 4 yerde görüldü. Hatay, Kayseri, İstanbul ve Ankara’da görüldü. Kayseri’deki mahkeme heyetine çok güvendik. ‘Adil bir yargılama çıkacak’ dedik. Çok güvendik, ama maalesef 12 duruşmada, o mahkeme heyetinin kararı değişti ve ödül niteliğinde bir karar verildi. Ve o karar verildiği zaman, ben, yavrumu bir kez daha kaybettim. Ali İsmail’i bir kez daha kaybettim. Bu kadar adaletsizlik olmamalı.”
7. senesini geride bırakan Gezi sürecinin bugününe kelimelerini ekleyen isim, sürecin kurbanlarından, Eskişehir Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi İngilizce Öğretmenliği Bölümü 1. sınıf öğrencisi Ali İsmail Korkmaz’ın (19) annesi, Emel Korkmaz.
-ADALET!-
Yaşananları ele alan bir diğer isim, Hataylı Akademisyen / Hukukçu Neval Oğan Balkız oldu. 7. senenin bugününde, tüm acıları ile yan yana duran ve adalet arayışlarını sürdüren Gezi Annelerine işaret eden Balkız,
“Onlar, evlatlarının acısıyla tükenen, ama yılmayan anneler… Onlar, yedi yıldır yürekleri ellerinde, çocuklarına değil bir fotoğrafa, bir isme sığdırdıkları anılara sarılıyorlar! Adalet istiyorlar! Çocuklarını öldüren kurşunlar, gaz fişeklerini sıkanlar, tekme ve yumrukları atanlar, emri verenler korunmasın, göstermelik yargılamalarla aklanmasın, cezasız kalmasın, adalet DE hakkaniyet ve nesafet ile gerçek şekilde yerini bulsun istiyorlar.
Hakikati bilmek istiyorlar. Bilinsin ki, kimse öldürülmesin, anaların yüreği yanmasın istiyorlar! Herkesin yaşam hakkı korunsun, ‘doğurdukları toprağa düşsün diye değil, yaşamda var olsun’, eşitlik içinde bir özgürlük ve barış içinde yaşamak istiyorlar” dedi.
-DİK DURANLAR-
Balkız, yaşanan kayıpların hukuk süreçlerinden çıkmayan adalet adına ise şunları söyledi:
“Onlar, bu topraklarda, ‘dünya ile baş edebilme cesareti’ gösteren anneler! Haksızlıklara karşı dik duranlar…
Haziran’ın üzerinden 7 yıl geçti. Emel (Ali İsmail) Korkmaz: En uzak mesafelerdeki mahkemelere taşınan davalar, uzun yargılamalar sonunda, sekiz faile, indirimlerle çeşitli cezalar verildi! 10 yıl ceza verilen asli failin, ‘Gezi’de mağdur edildiği’ iddiası mahkemece kabul edildi, Gezi Davası’nda ‘masum mağdur’ konumuyla! Müdahil oldu! Emsal (Ahmet) Atakan: Yedi yıldır, Ahmet’in ölümüne neden olanlar hakkında dava bile açılmadı! Sosyal medya paylaşımı nedeniyle, Emsal Atakan hakkında dava açıldı! Mehmet Ayvalıtaş: Dava altı yıl sürdü ve beraatle sonuçlandı. Sayfi (Ethem) Sarısülük: Ethem’in katiline sadece 15 bin lira para cezası verildi! Gülsüm (Berkin) Elvan: Dava sürüyor. Failler halen korunuyor.14 yaşındaki Berkin, ölümünden kendi sorumlu tutulmaya çalışılıyor. Meydanlarda yuhalatılmış bir annenin uğradığı ayrımcılık, ötekileştirme ve nefret söylemi kalıyor hafızalarda. Hatice (Abdullah) Cömert: faile, indirimlerle 6 yıl ceza verildi! İnfaz yasasından yararlanan fail, bu cezayı da çekmeden salıverilecek. Fahriye (Medeni) Yıldırım: Dava ancak 2 yıl sonra açılabildi. Emri verenler değil, sadece fail mahkemeye çıkarıldı. Mahkemenin istediği raporlar hala hazırlanmadı. Süreç giderek uzatılıyor.
7 Dava ve 7 acılı Anne! Adalet, ‘7 Uyuyanlar’ gibi, derin ve tarihi uykusunda. Toplum olarak bizler ancak onların yanında durabilirsek, ‘hakikatte ve hakikatle gelecek bir adalette ısrar edebilirsek’, bu acılar dinebilir ve bir daha yaşanmaz! Hep birlikte, ancak bu şekilde ‘nefes’ alabiliriz!”  Tamer Yazar