Peki ya sağlıklaştıramadığımız?
Antakya’nın; ‘bakımı yapılmış’, ‘restore edilmiş’ ve ‘sağlıklaştırılmış’ ender sokaklarından biri, 40 Asırlık Türk Yurdu Sokağı. Zaten sokağa girenleri de kurumsal bir mesaj karşılıyor… “Bu caddede yapılan cephe iyileştirme çalışmaları, kardeş şehrimiz Bursa Büyükşehir Belediye Başkanlığının desteği ile yapılmıştır.” Ancak sokaktan içeriye girenler, yapılanları arıyor! Ararken de, bulamadığı noktasında, soruyor!
Tarihi 2013 senesine kadar inen, 40 Asırlık Türk Yurdu Sokağı’nın restorasyon projesi, 420 metrede toplam 80 haneyi içeren bir proje olarak sunuldu. Caddenin röleve çalışmaları ve restorasyon projesi, Bursa Büyükşehir Belediyesi tarafından hazırlandı. Oldukça kalabalık bir ekip tarafından üstlenen çalışma, bundan sonrakilere ’emsal’ ve ‘örnek’ teşkil etmesi adına, yakından takip edildi. Ancak bugün içinden ilerleyenleri hayal kırıklığına uğratan hali ile ‘söz verilen bu muydu’ dedirten Sokak için konuşanların en büyük sıkıntısı, dün de bugün de, taş ve ahşap evleri ahtapot gibi saran, elektrik kabloları ve açıkta duran kontrol kutuları!
-NEYİ BEKLİYORUZ?-
Eski kent sokaklarının bu en ‘bakımlı’ ve ‘proje’ görmüş halinde duranlar, sık sık “Elektrik kontağından çıkan yangın sonucunda…” diye başlayan haberlerin bir gün Antakya için de söylenme olasılığını gündeme taşıyor ve yaşanan dağınıklığın ‘toparlanması’ gerektiğinin altını çiziyor.
Bu konuda konuşanlar mı?
G.Ç. >> Burası, yangın yaşanan başka yerlerden bağımsız değil. Ama “ne kadar hazır”, ki sorulması gereken ya da üzerine düşünülmesi gereken şey bu!
H.O. >> Ömrüm bu kentte geçti. Ben yaşlandım, o genç mi kaldı? Yok! O benden daha hızlı yaşlandı. Niye mi? Ben kendime, öyle ya da böyle baktım, ama ona kimse bakmadı! Baksa da, yanlış baktı, eksik baktı.
Y.R. >> 2013 mü dediniz? Hatırlamıyorum, ama haberleri okumuştum. Ama bu kentin eski yakasında ne zaman bir şeyler yapsalar, hep kalabalıkla başlar! Biz seviyoruz törensel şeyleri. Herkes size hayran hayran bakarken, ne yapacağınızı anlatıyorsunuz! Herkes mutlu, sizi izliyor. Ama finalinde o mutlu yüzler ne halde, gidip tek tek bakmak gerek… -Tamer Yazar-