Dostluk, kardeşlik ne zaman, nasıl başladığı bilinemeyen insanlık durumları. Eşsiz güzelliktedir. Varlığı insan eder. Sinan Seyfittinoğlu’nun yaşamını yitirmesi bizi ansızın acılarda bıraktı.
Gazeteci-Öykücü-Yazar Sinan Seyfittinoğlu Eskişehir Anadolu Üniversitesi İletişim Bölümünü bitirmişti. Babadan oğula, toruna Seyfittinoğlu Ailesi gazetecidir. Antakya gazetesi Seyfittinoğlu Ailesinin özverisiyle yaşar. Sinan Bey sorumluluğunun bilincindeydi. Dostluğumuz onun Antakya’nın 50 Yılı-Çok İyi Adammış Benim Babam, (Dafne Y., 2016) adlı görkemli kitabıyla boyutlandı. Bu kitap içtenlikle yazılmış belgelik yapıttır. Cumhuriyet Kitaptaki yazım ve güzel kitabı üzerine konuştuk…
6 Şubat 2023 Depremi gözyaşıydı,ağıttı. Telefon hiçbir dosta ulaşmıyordu. Epey zaman sonra dostlara ulaştım. Ne ki içim yanıyordu… Nasıl bir minicik katkım olabilir, kaygısındayken gazetemiz Antakya’da köşe yazarken buldum kendimi. Hisarlı Ahmet’in güzelim türküsündeki gibi “Ben kendimi gülün dibinde buldum.” O gülü yetiştiren Sinan Seyfittinoğlu’ydu, Antakya gazetesi emek verenleriydi.
Duyarlı, incelikli, birikimli insandı Seyfittinoğlu. Nasıl bizi yslnız bıraktı. Atatürkçüydü, Cumhuriyet aydınıydı, tepeden tırnağa bilnçti.
Halkın dili, sözcüsüydü.
Öyle üzgünüm ki ne yazacağımı, düşüneceğimi bilmiyorum. Sinan’la kardeştik. Kan bağından ileriydik. Nasıl da destektir bana. Evet, destektir, bu aldığım güç ömrümce sürecek.
Elden ne yazık bir nen gelmiyor. Ailesine, kardeşlerine, Antakya gazetesi çalışanlarına, ulusumuza başsağlığı, sonsuz sabır dilerim.
Toprak incitmesin Sinanım. Işıklar içinde uyu. Çok erkendi. Neydi ki daha yaşın, çağın. Başımız sağ olsun.
“Ölürse ten ölür, canlar ölesi değil.”
YORUMLAR