Geldiler, Kestiler!
Günlük koşuşturmacaları arasında kullandıkları yol üzerinde bulunan ağaçlardanbirinin kesilmiş olduğunu görenler, daha düne kadar dallarına kuşların konduğu ağaç için sorarken,’sorun neydi, anlamadık’ diye ekliyor…
Manisa-Yırca’dan Defne’ye, ‘ağaç kesmenin’ hiç bitmeyen hikâyesinde bekleyenler, ara ara şehir içindeki ağaçların kesilmesine de şahit oluyorlar. Bunun son örneği, Büyük Park’tan İnönü Caddesi’ne inen köprünün tam karşısındaki ara sokakta bulunan ağaç oldu. Daha düne kadar, yeşil yaprakları arasındaki dallarına kuşların konduğu ağacı bir sabah kesilmiş halde bulanlar merak edip soruyor. Sorarken de, ‘şehircilik’ algısı içinde ‘ağaç’ kesme işleminin neden bu kadar sık başvurulan bir yol olduğunu sorguluyor…
“Anlamadık. Niye kestiler? Kesmelerine neden olan şey ne oldu? Bir sabah geldik, kesilmiş halde bulduk. Kesiyorlar kesmesine de, bir tık yükseklik de bırakıyorlar. Yapılan şey ‘görünsün’ istiyorlar belli ki…Yani ağaç kestiklerini gizleme gereği bile duymuyorlar. Çünkü baktığınızda, kesilen yerde ne bir kök temizliği var ne başka bir şey. Geride kalan ağacın bir kısmı toprakta kalıyor. Bu da yaptıkları şeyi gözümüzün içine soka soka yaptıklarını işaret ediyor. Bunu yapanlar, açık açık ‘kestik’ diyor. Bunu derken de göğsünü gererek ‘keserim ben’ diye ekliyor. Buna da ‘belediyecilik’ diyor. Ama bilmiyoruz… Antakya Belediyesi mi yoksa Büyükşehir Belediyesi mi? Ama rahatlıklarına sağlık diyorum ben. Sırada hangi ağaç var diye sorsam, söylerle mi peki?” -Tamer Yazar-