Suskun Değil Konuşan Bir Toplum…

Demokrasi ile yönetilen ülkelerde bireylerin düşünce ve düşündüklerini serbestçe yazma, söyleme, ifade etme hakları ve özgürlükleri vardır.

Bu sistemle yönetilen ülkelerin anayasalarında da bu hakkın bireylere tanınmış olduğu net bir şekilde ifade edilir.

Nitekim anayasamızın 25. maddesi “herkes, düşünce ve kanaat hürriyetine sahiptir” demek suretiyle bu hakkın bizde de tanıdığını kabul etmiştir.

Anayasamızın 26.maddesi ise düşünceyi açıklama ve yayma hürriyetini düzenler.

Bu durum bizim anayasamızda böyle olduğu gibi, demokrasi ile yönetilen diğer ülkelerinde anayasalarında benzer şekilde düzenlemeler vardır.

Dış ülkelerde olduğu gibi ülkemizde de, çok önemli olaylar meydana gelmekte, çok önemli gelişmeler yaşanmakta, ülkelerin geleceğini değiştirebilecek ve gelecek nesillerin kaderini düzenleyebilecek olan adımlar atılmakta yada atılmak istenmektedir.

İşte tüm bu olanlara ve ilerde olabileceklere karşın bireylerin düşüncelerini serbestçe ifade edebilmek suretiyle toplumu aydınlatması, atılacak adımların, verilecek kararların doğru veya yanlış olabileceği doğrultusunda görüş bildirmeleri suretiyle, yönetenlerin de bu önerilerden ve eleştirilerden yararlanması mümkün olabilir.

Ancak demokrasi ile yönetilmeyen ülkelerde ise, bu özgürlük bireylere, vatandaşlara tanınmadığı için, görüşler ortaya konamaz, neyin doğru, neyin yanlış olduğu belirlenemez, böyle olunca da alınan kararlar, atılan adımlar, o kararları alanların, o adımı atanların düşünceleri doğrultusunda şekillenir. Belki ülke yararına olur, belki ülke zararına.

Oluşacak zararların telafisi ise uzun zamana yayılır, yâda imkânsız olur.

Bu nedenledir ki; demokrasi en iyi bir yönetim biçimi olarak kabul edilir ve dünya genelinde uygulanır.

Bizde bu nedenle demokratik yönetim biçimini kabul etmiş ve yaşama geçirmiş bulunuyoruz.

Son zamanlarda ülkemizin karşı karşıya olduğu çeşitli önemli sorunlar bulunmaktadır.

Bu sorunlar ve sorunların çözümü için, lehte ve aleyhte görüşler ortaya konmak istenmektedir.

Ancak ne yazık ki, demokratik sisteme geçmiş olmamıza ve bu geçişin üzerinden uzunca bir zamanında geçmiş olmasına rağmen, hala konuşan, düşüncelerini, görüşlerini serbestçe ifade eden bir toplum haline gelemedik.

Birçok yurttaşımız düşüncelerini, eleştirilerini ya çok güvendiği kişilerle paylaşmakta, ya da kendine saklamaktadır.

Oysaki konuşmak, eleştirmek, düşüncelerini serbestçe ifade edebilmek, bireylere tanınan anayasal bir haktır.

Bu hakkın kullanılmasına kimse engel olamaz.

Düşüncelerini, görüşlerini, kanaatlerini serbestçe ifade edebilme hakkı elbette ki sınırsız ve koşulsuz değildir. Bunları karşısındakilere kabul ettirebilmek için şiddete başvurulduğu takdirde, bu hak kötüye kullanılmış olur ve yasalarımız bunu engeller.

O halde şiddete başvurmamak koşulu ile konuşmak, görüşlerini, düşüncelerini, kanaatlerini serbestçe ifade edebilmek herkesin anayasal hakkıdır.

Buna rağmen neden konuşmaktan, görüşleri ve kanaatleri açıklamaktan çekiniliyor ve suskun bir toplum modelinin varlığı gibi bir izlenim ortaya çıkıyor?

Bunu anladığımız ve suskun toplum olmaktan çıktığımız takdirde demokrasimizin çok daha iyi bir konuma geçeceği kanısındayız.

Çok değer verdiğim hukukçu olan bir dostumun şu sözü hala kulaklarımda: “Konuşması gerekenler sustuğu sürece ben konuşacağım…”

Şu soruyu kendi kendimize soralım: Acaba konuşması gerekenler konuşuyor mu?

Yoksa konuşması gerekenler iş işten geçtikten sonra konuşmaya mı başlıyorlar?

Bunların muhasebesini zihnimizde yapmak suretiyle, yasaların ve anayasanın belirlediği sınırlar içerisinde, konuşmak ve düşüncelerimizi, kanaatlarımızı açıklamak suretiyle, ülkenin sorunlarının çözümü için yardımcı olursak, herhalde gelecek kuşaklara iyi bir miras bırakmış oluruz. Bu nedenle suskun toplum değil, konuşan bir toplum olmalıyız….

[email protected]