Yaşamak Üzerine
Bir yaz daha geçti ve geldi çattı sonbahar…
1 Eylül Dünya Barış Günü belki Türkiye tarihindeki en hüzünlü “barış ” günlerinden biriydi.
Hiç bu kadar adaletsiz kalmadık belki de, hiç bu kadar barıştan ve insanca yaşamaktan yoksun kalmadık belki de …
“Ama barış ağaç değil, ot değil ki yeşersin:
Sen istersen olur barış, istersen çiçeklenir.
Bertolt Brecht
Ne güzel demiş Bertolt Brecht. Biz olacağız ve isteyeceğiz barışı, insanca yaşamayı. Ancak o zaman filize durur tomurcuklar.
Lübnanlı yazar Amin Maalouf’ un Ortadoğu insanı için yaptığı muazzam bir tespiti:
“Her şeye üzülen ama hiçbir şeyle ilgilenmeyen insanlar.”
Toplumsal olaylarla, çağımızla, çevreyle, insanla, başkasının başına gelen trajik olaylarla ilgilenmeyen bir insan topluluğu var. Hal böyle olunca …
Bireysel yaşayan, duyarsız bir insan modeli doğuyor.
Bu insan tipi kendi işine gücüne yetişmeye çalışan, hızlı hızlı dünyadan geçen, hep bir koşturmaca içinde olan bir hal alıyor. Dünyadaki ve asıl olan insan zihnindeki bu yoğunluk, kişinin bir olayı, durumu, duyguyu sindiremeden ve hatta yaşayamadan hayattan öylesine anlamsız ve hızlı geçmesine neden oluyor.
4 Eylül, Antakya Toplumcu Halk Gazetesi ‘ nin kuruluşunun 59. Yılı. Kurucusu Nezih Gassan Seyfettinoğlu ve bayrağı çok güzel şekilde devralan ve insanlık dolu ilkeli tavrıyla gazeteyi daha da yukarıya taşıyan Sinan Seyfettinoğlu’ nu büyük bir özlemle anıyorum. Ruhları şad olsun. Sinan severdi “ruhu şad olsun.” demeyi.
Keşke bunu, Sinan için kullanmak zorunda kalmasaydık. Yine de ve her şeye rağmen öyle güzel bir kadro yetiştirmiş ki …fazla söze gerek yok. Ne güzel yazmışlar gençler: Sinan Seyfettinoğlu Antakya’ nın ruhunda.
Sizlere bu şiirimle veda ediyorum:
Yaşamak Sadece Yaşamak
Artık hiçbir şeyin üstesinden gelmek filan istemiyorum.
Dümdüz yaşamak istiyorum.
Sadece yaşamak
Sıradan, dingin
Artık hiçbir yere savrulmak, uçmak yok gözümde…
Dümdüz yaşamak istiyorum.
Sessiz, sakın bir deniz kenarında.
Hatta öylesine uzanan bir kum tanesi olasım var.
O da kıyıya çok yakın olmayan
Yoksa deniz dans ettirir kum tanesini
Artık dans etmek bile istemiyorum.
Ne bu acele
Kaplumbağa gibi
Aheste aheste geçmek istiyorum hayattan.
Ah benim yangın kokulu ataletim…
Ah benim deprem kokulu ataletim…
Tam nergis kokusu alacakken
Ne diye çıkarsın karşıma
Tam oblomovluktan kurtulacakken
Ne diye çıkarsın dağlara
Ne işin var ormanlarda…
YORUMLAR