Hatayspor, çıkabileceği en iyi kadro ile maça çıktı. 4-4-1-1 sistemiyle rakibi ikinci bölgede karşılayarak kazandığı toplarla rakibin arkasına uzun toplar atıp gol aradı. Attığı uzun bir topun etrafında çoğalarak golü buldu. Abuobakar’ın geriden gelen Görkem’e çıkardığı şık pasla Görkem, topu ağlarla buluşturdu. Zaten bu tür toplarla gol bulan şutör bir futbolcu.
Golden sonra daha özgüvenli ve topa basan bir Hatayspor izledik. Önde basan takımımız zaman zaman geride açıklar verdi. Orta sahada Burak, geçiş futbolu için en uygun futbolcumuzdu. Orta alanda o kadar geniş bir boşluk vardı ki geçişleri hangi takım yapsaydı, maçı alabilirdi. Oynadığımız yedi maçın en kötü takımı Trabzonspor’du. Bizim için üç puan almak işten bile değildi. Rakibin kenar beklerini çözebilseydik, daha çok gol pozisyonuna girebilirdik.
Trabzonspor’dan alınan bir puan bizi teselli etmesin, üç puanı bıraktık. Eğer Rivas’ı ikinci yarıda oyundan alsak ve Fernandes ile başlasak çok şey değişebilirdi. Rivas iyi oyuncu olmasına rağmen henüz hazır değildi. Fernandes, Trabzonspor’un iki bekini daha çok zorlayabilirdi. Son yarım saatte Hatayspor oyunun tamamen hakimi oldu ama son vuruşlarda başarılı değildik.
Yine de Rıza Hoca arayı iyi değerlendirmiş. Önümüzdeki milli arada daha da iyi çalışacağını umduğum, özgüveni yüksek bir Hatayspor seyredebiliriz. Hatayspor’un daha iyi olacağının sinyallerini gördük. Her şeye rağmen Trabzonspor’u yenmeliydik… Yenebilirdik.