Merhaba…
Hasta olmak mı daha zor, hasta idare etmek mi?
İKİSİ DE …
İnsan, bir durumu kendisi yaşamadığı zaman, yani başkası anlatıp kendisi dinlediğinde, hikaye gibi gelir… ve bir süre sonra unutur muhtemelen, hangi konuda olursa olsun.
Çok can alıcı bir durum olmadıkça, unutulur gider… ta ki hatırlatacak bir şey olana kadar.
Ama birebir kişinin kendisi içindeyse, bir durumun yada olayın… hele ki bir sağlık sorunuysa ve çare bulunamıyorsa… Allah yardımcısı olsun…
Bunu anlatmaya kelimeler, cümleler kafi mi gelir? Mümkün değil.
Bir yanda hastanın çırpınışları ve çektikleri içler acısı, diğer yanda bu hastaları idare edenlerin çilesi ve çaresizliği…
Gerçek bir çileli çırpınış…
Alzheimer hastasının şuurunu kaybetmesi ve kendini dağıtmasına mı üzülür insan, çocuk gibi ağlamalarına mı, kendilerini kaybetmelerine mi?
Kaçmalarını önlemek için kapıları kilitleyip yanlarında nöbet tutmak mı, ellerine geçeni fırlatmaları mı, hafıza kaybı, denge kaybı, düşmeler, incinmeleri mi ?
Hangisine üzülür, kahrolur insan?
Veya yatalak durumda olanlar…
Ayakta olan hastaların taşkınlıklarını ve kontrol dışı davranışlarının ne kadar risk ve tehlike
İçerdiğini de, onları idare edenler kadar, sağlıkçılar çok iyi biliyor.
Bu hastaların çoğu, sürekli olarak doktor kontrolü, muayene yada müdahale gerektiren durumdalar. Çünkü kontrol altında tutulamayan bir hareketlilik içindeler .
Yanlarından ayrıldığınız anda, kendilerine ya da etrafa zarar verme ihtimali var.
Sakin veya sessiz duran hastaların sayısı anlatılana göre çok az imiş.
Bildiğimiz üzere, hastanelerin ve sağlık çalışanlarının yoğun çalışma temposu ve hastanelerin yatak ve ünite kapasitelerini zorlayan hasta yoğunluğu malum.
Alzheimer hastalarının genellikle özel durumları, diğer hasta ve hastalıklardan farklı olması nedeniyle ve bu hastaların mutlaka yanında birinin durması gerektiği göz önünde bulundurularak, farklı bir bakım şekli yapılabilir mi?
Mesela… Sadece… Tamamen, bu hastaların bakım ve tedavileri için ayrı hastaneler, üniteler yapılamaz mı?
Tamamen Alzheimer hastaları için…
Öyle bir çileli çırpınış ki durumları ve bakımları, ne yaparsanız yapın, çaresi yok, elinizden hiçbir şey gelmiyor.
Böyle binlerce hikaye var her yerde.
Çok çok farklı bir durum bu. İçinde olanlar ve tedavilerini yapanlar ancak anlatabilir.
Bu hastalığın pençesindeki insanların durumu çok çok farklı .
Tamamen bu hastalığın tedavisi, bakım ve rehabilitasyon gibi ayrı bir tedavi ve destek merkezi , hastaneler şart gibi görünüyor.
Bu hastalığın içinde çırpınanların hikayelerini dinlemek, insanın içini kıyıyor, çaresizlik çok zor çok.
Bu hastaları idare edenlerin çok ciddi bir desteğe ihtiyaçları var. Özellikle ekonomik durumları…
Sürekli tedavi yapacak durumda olmayanlar, perişan oluyorlar. Hastanelerin yoğunluğu ve kapasitesi, bazen bu hastaları kabul etmeye müsait olmuyor. Çoğunlukla da bu hastalar sakin duramadıkları ve kontrol edilmeleri zor olduğu için, çok ciddi desteğe ihtiyaç var.
Bu durumları yaşayanların sayısı çok fazla. Bu yüzden bu durumun ayrıca ele alınıp değerlendirilmesi gerekiyor gibi görünüyor.
Çözüm arayışı, proje, faydası dokunacak fikirlere çok ciddi ihtiyaç var.
Huzurla kalın какие есть микрозаймы онлайн