Umut… Şiir Ve bireyi düşleriyle buluşturan devasa ritim… Hecelere ilişen sıra dışı renk demeti… Basamakları adımlayan soluk… Ritmik haykırış… Nazım

Zihnimiz gün geçtikçe, şiddetin çok boyutlu sıradanlaşmasına tanıklık ediyor. Geçmişten günümüze kadar yaşanan bu şiddet sarmalında, tanımlanamayacak sayıda canlı yok

Bireyin kendini tam anlamıyla yabancılaşmış hissettiği bir yılı daha geride bıraktık… Dünyanın büyük bir bölümü kötücül düşlerle büyüyen şiddet haberlerinin

Sayısal veri ve kaba bir algoritma… Bir toz bulutu… Konuşmacı, geçmiş ve gelecek… Yarı canlı ama cüssesini taşıyamayan bir metal

Geçmişe, geleceğe ve hatta hiç beklemediğiniz bir anda sizi yeniden sınayacak kırılmalara seslenmeli… Mouse işaretçisinin beğen takıntısına boyun eğmeden… Sanal

Teknoloji, mühendislik ve matematik gibi alanlarda “erkeklerin en iyi olduğu” şeklinde ön yargılar bulunsa da çok sayıda bilim kadını önemli

Rakamlarla konuşmak en hüzünlü durum olsa gerek… Hele yaşanan şiddeti sayıyla ifade etmek… Ordu’da, evinin önünde bir saldırgan tarafından bıçaklanan

Araştırmacı yazar, şair, emekli öğretmen Mehmet Karasu; kırka yakın yazar ve akademisyenin görüşlerinin yer aldığı “Mehmet Karasu’ya Armağan” adlı kitapla

Alışılmış bir büyüsü vardı, dik bir duruş… Ama en çok zarafet sözcüğünü kullanmak isterim… Sahnenin ışıklarını kollayan o zarafet… 70

Şiire ışığın rengi gerek, şaire ışığın kendisi… Gerçeğe toz kondurmayan bir refleks Bir dolambaç şaşkınlığı… Adı konmamış bir ürkeklik gerek…

Geceyle gündüzün karmaşası mı? Saat saat yaşanan kaos, iç basıncı zorlarcasına, çığlığına kadar uzanıp, bir anda susuyordu. Neydi bu yaşanmışlık?

Biz neredeyiz? Ara bir boyut. Ne sen ne biz… Ben? “İstersen bizimle olabilirsin” diye araya girdi Picasso. Ben renklerle karşılanacağımı

Gölgeler şiir okur mu? Gölgeler… Yalnızlığın da bir bilinci var. Her şeyin naylona döndüğü bir geçeklikte, sıklaşan adımların ritmine kulak

“Acıyı andıran bir anı artık odamın şaşkınlığı bundan düştutan akşam saatlerine usul usul damlıyor zaman…” Hayatı hece işçiliğinin sınırında yaşamak

Gizdüşüm adlı kitap dosyasını yayınevine teslim ettikten hemen sonra bir Ağustos sabahı aramızdan ayrıldı. Başlanmış fakat yarım kalmış bir cümle…

Son zamanlarda giderek artan şiddet haberleri, kaygılarımızın direncini yokluyor sanki… Neredeyse her gün bir başka cinnet haberiyle sarsılıyoruz… Gerek görsel

“Harlı bir adamdı Can… Harlı olan yerden böylesi hırlar, böylesi şiirlerin çıkması doğaldı. Bizim evde şiir pişerdi, aşk pişerdi… Harlı

Görüntüyle gerçek birbirine ne vakit karışsa; yaşamak ve umut üzerine öykünen kurbağanın, büyük bir gayretle kulenin tepesine çıkışını anımsamalı… “Kendimden

Sesin bir geleceği olmalı… Karmaşık bir duyu algısı, bir tür sinestezi… Ama geçmiş nedir ki? Bellek, sorumluluk, kaygı, korku nedir?

Kasvetli ruh halinin çöreklendiği parçaları toplamak… Birdenbire çürüyen bir derinin çığlığından söz etmek. Farkında olmak ya da yaşandığını sandığımız bir

Kendine ait olabilme meselesi… Tutku sahibi bir sığınağın öngörüsü ya da gerçeğin adımlarıyla büyüyen bir dönüm noktası… Herkesin her şey

Akıllı telefonlar, tabletler ve internete kolay erişim sağlayan sayısız cihaz… Somut paylaşımların azaldığı ve elle tutulur değerlerin erozyona uğradığı, devasa

Kıstırılan bir anın boşluğu ve dondurulmuş bir kesit algısı… Filmden arındırılmış bir kare Romandan kırpılmış pasaj… Yolda yürürken objektife takılan

Bilirim yarın diye bir şey var çeliğin su katılmamış yanı ırmakların geçilecek, fırtınaların dinecek bir yanı var ömrümüzün…” diye yazmış