Deprem sonrası büyük yıkımın başkenti konumundaki Antakya, Defne ilçelerinde Hatay Büyükşehir Belediyesi başta olmak üzere ilçe belediye başkanları yanı sıra Hatay Valiliğinin çok önemli bir adım atması lazım. Herkesin gündemi Hatay’ın yeniden inşasına odaklanmış durumda, bina yapmak, konut sorununu çözmek, iş yerlerini hayata geçirmek elbette ki çok temel bir ihtiyaç. Ancak bu zaman dilimi öncesinde yapılması gereken en önemli şey gençlerimize, çocuklarımıza ve yaşlılarımıza yönelik sosyal buluşma ve rahatlama alanlarını hayata geçirmektir.
Gençler bu zor şartlarda kendini spor yapmaya verdi. Çünkü spor yapmaktan başka çareleri kalmadı. Sosyalleşmek isteseler, bir cafeye gidip meşrubat içmeye kalksalar cepten en az 200 tl harcamaları gerekiyor. Sizce gençlerin harcayacak 200 tl harçlıkları var mı? O vakit spor salonlarına hücum ediyorlar. Peki spor salonları bedava mı? Hayır, o da ateş pahası. Ne yapmak lazım. Gençlerin kolay ulaşabileceği lokasyonlara hızla spor alanları yapmanız gerekiyor. Ücretsiz bir şekilde spor yapma imkanını gençlere sunmanız gerekiyor.
Peki ya çocuklar. Yaz tatiline girmeye çok kısa bir süre kala onlar da çaresiz. Oyun oynayacak, enerjilerini dışa vuracak en ufak bir imkan yok. Deprem öncesi bazı mahallelerde bulunan oyun sahaları kullanılamaz halde. Yeni oyun alanlarına ihtiyaç var. Çocuklarımız sokağa çıkmak istiyor, sokakları onlar için düzenleyin.
Yaşlılarımız. Ah onlar çok dertli. Bir çay bahçesi (ucuzundan) bir park taburesi bulamıyorlar. Kentin en büyük mesire yeri Atatürk parkı içler acısı durumda. Yürüyebilecekleri bir düzenleme bile yok.
Bu eksikleri; binalardan, iş yerlerinden önce gideremez misiniz? Gençlik ve Spor Bakanlığı üzerinden Hatay Valiliği bu konuda öncül bir rol üstlenemez mi? Hatay Büyükşehir Belediyesi bu konuda özel bir çalışma planlayamaz mı? Çok zor değil. Kalıcı olmasa da geçici spor ve sosyal mekanlar planlanabilir. Şehir normale döndüğünde bu alanlar gerekirse iptal edilir ve yeni ideal yerinde planlanır. Devlet geçici barınma alanları için hayata geçirdiği kamulaştırmayı çocuk, genç ve yaşlılarımız için neden düşünmüyor?