6 Şubat depremlerinde Antakya’da eşi, oğlu ve kızını kaybeden Hülya Aydemir, bu yıl da Anneler Günü’nü mezarlıkta geçirdi. Üzerinden üç yıl geçse de acısı ilk günkü gibi taze olan Aydemir, “Eskiden çocuklarım bana çiçek getirirdi, şimdi ben onlara götürüyorum” diyerek, tarifsiz hüznünü dile getirdi.
“O apartman sevdiklerimi yuttu, beni sakat bıraktı”
Felaketin yaşandığı gün 8 katlı bir binanın en üst katında yaşayan Aydemir ailesi, depreme uykuda yakalandı. Binanın yerle bir olmasıyla enkaz altında kalan Hülya Aydemir, yaklaşık 5,5 saat sonra kurtarıldı. Ancak bu kurtuluş, onun için bir başlangıç değil, büyük bir vedanın ilk anıydı. Sağ bacağını kaybeden Aydemir, yaşadığı fiziksel acıdan çok içindeki boşluğu tarif edemediğini söylüyor.
“Anneler Günü artık sadece gözyaşı demek”
Annesini de bir Anneler Günü’nde kaybettiğini anlatan Hülya Aydemir, o günden beri bu özel günü kutlamanın kendisi için hep zor olduğunu belirtiyor. Ancak iki evladını da yitirdikten sonra bu günün anlamının bambaşka bir yıkıma dönüştüğünü şöyle anlatıyor:
“Benim çocuklarım, o gün beni şımartmak için ellerinden ne gelirse yapardı. Çiçekler alırlar, yemek hazırlar, beni mutlu etmeye çalışırlardı. Şimdi ben onların mezarlarına en sevdikleri çiçeklerle gidiyorum: Esenay’ın papatyaları, Alperen’in gülleri…”
“Bir annenin en acı kutlaması”
Hülya Aydemir’in sözleri, sadece kendi acısını değil, 6 Şubat depremlerinde çocuklarını kaybeden tüm annelerin ortak duygusunu yansıtıyor. Gözleri dolu dolu anlatıyor:
“O gün geldiğinde çocuklarımın bana yaptığı sürprizleri hatırlıyorum. O anlarda gülümsememe rağmen içim kan ağlıyor. Mezarlıkta onlara hem gülerim hem ağlarım. Ve sonra oradan ayrıldığımda içimde bir daha asla dinmeyecek bir sızıyla dönerim.”
“Her çiçek bir anı, her dua bir özlem”
Kuzey Kıbrıs’ta üniversite okuyan oğlu Alperen, psikolog olan kızı Esenay ve 28 yıllık eşi Mahmut Aydemir’i aynı anda kaybetmek, Hülya Aydemir için hayatı durduran bir gerçek. Ankara’da tedavisine devam eden Aydemir, her Anneler Günü’nde çocuklarının yokluğuyla bir kez daha yüzleşiyor. Antakya mezarlığında gerçekleştirdiği ziyaret, onun için bir yas değil, onlara olan sadakatinin sembolü.