Takvimler 6 Şubat 2023’ü gösterdiğinde, saat 04.17’de hayatlarımız geri dönülemez bir şekilde değişti.
Hazır olun… Yarın feryatlara, acıya ve gözyaşlarına… Canımızdan canlar gidecek, sesimizi kimseler duymayacak!
Yarın sevdiklerimizi kaybedeceğiz…
Evsiz kalacağız, sığınacak yer bulamayacağız, kıyameti yaşayacağız…
O karanlık gecede, yerin derinliklerinden gelen bir çığlık, milyonlarca insanın hayatını altüst etti. Bir anda şehirler yerle bir oldu, evler yıkıldı, yuvalar enkaza döndü. Acı, kayıp ve hüznün içine düşen insanlar, tarifsiz bir felaketi yaşamanın dehşetiyle baş başa kaldı.
O gece uyumadan önce kurduğumuz hayallerin, yarına dair planlarımızın, belki bir sabah kahvaltısı için yaptığımız hazırlıkların, o saatten sonra bir enkaz yığınının altında kalacağını kim bilebilirdi? Bir şehir düşünün ki, sabahı gördüğünde artık bildiği şekilde var olmayan… Ve nice hayatlar yok oldu!
Deprem yalnızca toprağı sarsmadı; insanların ruhunu da derinden yaraladı. Enkaz altından kurtulanlar çaresizliğin en koyusunu yaşadı. Yaşamak bir mucizeydi ama bazıları için bir vicdan azabına dönüştü. Sevdiklerini kaybedenler, hayatta kaldıkları için suçluluk duydu. Acıların en büyüğü, hatıralarınızla birlikte yaşamak zorunda kalmaktı.
Hatay, en büyük kayıpları veren şehirlerden biri oldu. Bugün ilimizde hayatın yeniden başlaması için hummalı bir çaba var; iş makineleri, şantiyeler, yeniden yapılmaya çalışan bir şehir… Ama kaybettiklerimiz, çığlıklar, gözyaşları unutulmayacak. O yıkıntıların altında kalan her bir can, son nefeslerine kadar kurtarılmayı bekleyen insanların sessiz feryatları, bir şehrin ve bir ulusun hafızasında sonsuza kadar yaşayacak.
Bu acıdan çıkarılacak en önemli ders şu: Depremler unutulduğu zaman daha büyük yıkım getirir. Bu felaket, 500 yıldır biriktirdiğimiz, nesiller boyu unuttuğumuz bir gerçeğin yeniden hatırlatılmasıydı. Depremin bir doğa gerçeği olduğunu unutmamalı, ona uygun şehirler inşa etmeli, insan hayatını her şeyin üzerinde tutmalıyız.
Hatay’ın ve diğer etkilenen şehirlerin eski haline gelmesi uzun yıllar alacak. Ama kaybolan canların yerini hiçbir şey dolduramayacak. Gözyaşıyla, yasla, acıyla geçecek bu sürecin sonunda belki binalar yeniden yükselecek ama yaşanan trajedinin izi silinmeyecek.
“Dünyaları da verseniz, hiçbir şey eskisi gibi olmayacak!”
Allah bir daha böyle bir acıyı bu millete yaşatmasın. Ancak biz de, bir daha böyle bir felaketin aynı yıkıcı etkisini yaşamamak için unutmamalı, ders almalı ve harekete geçmeliyiz.
6 Şubat depremlerinde hayatını kaybeden tüm canlarımıza Allah’tan rahmet, geride kalanlara sabır diliyorum. Acılarımız ortak, yasımız hepimizin…
YORUMLAR