Merhaba ..
Eğitim ve öğretimle ilgili ailelerin arayışlarına ve kafa karmaşasına sürekli tanık olduğum için tekrar tekrar yazma ihtiyacı hissediyorum. Bir taraftan olmayan imkanları yaratmaya çalışırken sarf edilen zaman, efor ve ekonomik çaba çok yoruyor. Bil hassa beklenen sonuç alınmazsa ruhen çöküntü yaratıyor. Arkasından gelen belirsizliğin yarattığı çaresizlik hissi çaba harcamak için heves de bırakmıyor.
Diğer taraftan aza kanaat getirerek çevresindekilere fark atacak kadar başarılı olan çocuklar var.
Çok imkanları konforları da yok.
Başka tarafta bir çok şehirdeki varoşların magazin özentisi içinde yaşadıkları koşullar ve ailelerini reddetme , kurtulma arzusu arasında bocalarken , her çeşit suistimale açık kalmalarına sebep olurken yaşanan trajediler.
Diğer taraftan kırsal bölgelerde ki yarı aç yarı tok çalışıp ailelerine yardım etmeye çalışırken , pırıl pırıl zekalarını eğitimde , öğretimde kullanarak imkansızı başaran çocuklar da var. Yetersiz koşullarını bahane etmeden yağmurların , fırtınaların arasında kilometrelerce yürüyerek çoğu zaman.
Plastik , yırtık ayakkabılarına rağmen okumanın ve eğitimin değerinin ve faydasının bilincinde olup çocuğuna izah edebilen olgun aileler bahane kabul etmeyerek çocuklarını kıt kanaat okutabiliyorlar. (çaresizlik içinde bocalarken bile.) O çocuklar hayata sağlam tutunan , kendi bireysel sorumluluğunun farkında olacak şekilde hayatı ciddiye alan bireyler oluyorlar, olabiliyorlar.
Kuş tüyleri içinde ayağı yere değmeden neredeyse, konfor ve bol harçlıklarla okuyan özel kitleler var. Aralarında başarılı olup hakkını verenlerde var. Ama … Okuduğundan çok bir şey anlamdan diplomalarını alıp ailelerinin kanatlarının altına dönen çocukların sayısı azımsanmayacak kadar çok.
Ama yine de yapabileceğimiz çok şey var aileler olarak.
Önce biz gerçekçi olalım.
Sonra … Çocuğumuzun içinde bulunduğu hayata, gerçek hayata ve koşullara adapte olmasını sağlayalım ki , çocuğun ayağını yer basmasını sağlayalım.
Aldığı eğitimin hakkını versin. Sindirsin , araştırsın, bilgi alışverişlerinde ve deneylerde bulunsun. Yazsın, çizsin ,enerjisini boşa harcamasın. Bilinçlensin ve en önemlisi seçtiği alanda kendi bireysel başarısını kendisini yeterli hissettirecek kadar doygunluk sağlasın ve mucizeler yaratsın. Mümkün mü? Mümkün..
Denilebilir ki çok masraflı, doğru kullanılırsa teknoloji herkesin ellerinin altında okyanus kadar açık.
Bunu yirmi dört saat saçma sapan kullananla , doğru bilgi alışverişi için kullananlar arasındaki fark yine okyanuslar kadar çok.
Ailelerin bilinçli olarak çocuklar çok küçükken doğru bilgi alışverişine alıştırması en azından çocukların güven içinde aileleriyle iletişim , anlatım yapabileceğine inanması gerekiyor. Bir yerden başlamak gerekiyor, şapkamızı önümüze koyup düşünmeliyiz.
( Devamı var ).