Sinem Seyfittinoğlu
Peyzaj Mimarı
Bir yıl geçti 6 Şubat 2023 acısının üzerinden. Acılar azalmadı katlandı, tüm ağırlığıyla yüreklerimize oturdu yerleşti.
Yaralar sarılamadı, acılar dinmedi,döneceğiz diyenlerin hala dönecek evleri yok,kalanlar eksik-yoksun el yordamı ile yaşam mücadelesi veriyor kadim şehrimiz Antakya’da.
Yalnızdık,ikincildik en büyük vergileri veren iş insanları yetiştirmişti topraklarımız ama en az hizmeti alandık,hiçbir şey değişmedi.
Yıllarca görülmeyi bekledik görülmedik.
Vefasız siyasetçilerin,iktidarın kurbanı olmaktan kurtulamadık.
Kendi insanımızla yılmadık markalarımızı yarattık,kendi insanımıza istihdam sağladık ayakta kaldık.
Ama deprem felaketinin altında kaldık.
Koca bir şehir insanlarıyla,anılarıyla,yok oldu.
Kadim şehrimizden geriye koca bir boşluk yalnızlık kaldı.
Antakya sokaklarında selamlaşan insan seslerinin,müziğinin,neşesinin yerini önce iş makinalarının ürkütücü sesleri aldı ve sonrasında koca bir sessizlik- boşluk… Köklerimiz çok derin dafnenin çocuklarıyız biz,o kökler suya ulaştığında dirileceğiz. Yaralı,eksik ama tek tek tomurcuklarımızdan orman olacağız ama o gün bu gün değil.
Bugün yas günü veda günü,uğurlama günü.
Depremin yıldönümünde kadim şehrimizdeyiz,gelebilen dostlarımızla kayıplarımızı anma kalanlarıma destek olma günü.
Gözlerde sönen ışıklarla,kırık, yaralı, acılı yüreklerle,bulunamayan bedenlerin ardından sessizce yürüme günü.
Sessizliğimizle yeniden yeşereceğimiz günler olacak buna emin olun ama gün o gün değil.
Gün uğurlama günü yasımız var,unutmadık.
Unutmayacağız ve gerçekten affetmeyeceğiz.
Tüm Hatay-Antakya ve Kahraman Maraş depremiyle kaybettiklerimize allahtan rahmet diliyorum.Hepsinin mekanları cennet olsun.Unutulmasınlar.Sevgiyle kalın.