Herkes günümüzde biraz şüpheci. Herkes güvensiz..
Herkes bir başkası tarafından yara almış. Sanki kocaman bir oyun alanı ve tüm insanlar birer yarışmacı amaç karşıdakinin güvenini kırmak, af yok ,merhamet yok oyunun sloganı da sen yapmazsan başkası sana yapacak..
Çözüm acaba intikam almak ya da duvar örmekten mi geçiyor ?
Güvenin inşası kendi içimizdeki güven duvarını onarmaktan başlıyor. Birilerine güvenerek ama öyle körü körüne değil ,acemi aşık gibi değil ,tedbirli ölçerek tartarak iletişimi artırarak zamanla harmanlayarak.. İşte o zaman bu güvensizliğimizi belki de ‘güvenilecek insanlar’ da var diye değiştirebiliriz.
Şöyle bir ortam düşünün! Herkes şüpheci ,her davranışta art niyet ,menfaat, yalan arıyorsun. Konuşmaları sorgular,az konuşur,tetikte bekler,karşıdakini didikler, öfkeli sert ve aşırı mesafeli olursun. Oysa prensipli ,ilkeli olmak bu denli katı olmaktan daha iyidir ayrıca esneklik zihninizin rahatlamasına olanak veren bir beceridir özünde.
Birileri bizi manipüle etti diye iletişimi bırakamayız.
Bir alışverişte kandırıldık diye bir şeyler almayacak değiliz.
Bir Gönül işinde ortada bırakıldık diye bir daha sevmeyecek değiliz.
Bir borç verdik gecikti diye borç vermeyip almayacak değiliz.
Sadece dersler çıkaracağız, kimlere ne kadar yakın olacağımızı belirleyeceğiz ,gideceklere bay diyeceğiz ,kalanlara ilgi göstereceğiz,intikamla uğraşmayacağız ,kin tutup günümüzü de zehir etmeyeceğiz.
‘Herkes yaşattığını yaşayacaktır.’ felsefesi güzel buna tutanacağız .
Çok güvenirseniz aldatılırsınız, ama hiç güvenmezseniz hayatınız azapla geçer.
Frank Crane