Fazıl Altunay
Şu farkındalık yaratma günleri giderek sıradanlaşmaya başladı. Hatta ters tepmeye başladı. Farkındalık yaratmasak mı ne!
Otizmin ne kadar farkındayız?
Yine hep bildik hamasi nutuklar, belki bir kaç otizmli çocuğu Meclis’e davet edip alkışlamalarla günü kurtardık diye düşüneceğiz.
Peki, ülke olarak var mı, bir otizm eylem planımız? Eğitimde var mı bir programımız? Sağlık politikamız var mı? Ben söyleyeyim… Sadece otizm değil, engellilerin tamamına ilişkin bir planlamamız yok. Tüm planımız, hane gelirini kişi sayısına bölüp, asgari ücretin altında kalırsa “sadaka” vermek…
Haftanın iki ve ya üç günü, bilmem kaç saat, özel eğitim okullarından bireysel eğitim hakkı tanımak… Ha bir de motorlu taşıt alımlarında ÖTV muafiyeti… Dilimize doladığımız “otizmli çocuklar”, sorunlarıyla beraber büyüyor.
Çocukluktan çıkıp, yetişkin birey olup yaş alıyorlar. Haliyle ebeveynleri de yaşlanıyor. El bebek gül bebek bin bir emekle yetiştirilen çocuklar, ebeveynleri öldükten sonra ne yapar, farkında mısınız? Sorunun kendisi bile ne kadar korkunç değil mi?
Son yıllarda, resmi bayramlarda, farkındalık yaratmak adına birçok etkinlik düzenlendi. 29 Ekim’ler, 23 Nisan’lar daha coşkulu kutlanmaya başlandı. Ama sonuçta, Cumhuriyetin kazanımları elimizden tek tek kaymaya başladı. 8 Mart Dünya Kadınlar Günü’nde devlet erkânı, kadınların ne kadar yüce varlıklar olduğunu dile getirirken, şiddete karşı farkındalık yaratmak adına etkinlikler yapılırken, “İstanbul Sözleşmesi” bir gecede ellerimizden kaydı.
Ne olur, otizm farkındalığı yaratmayalım. Hiç olmazsa elimizdeki hakları korumuş oluruz. Ha bu ara yeni öğrendim… Engellilere tanınan motorlu taşıt alımında ÖTV muafiyeti sınırlandırıldı. Araç sınıfı kriteri yerine, araç fiyat kriteri getirildi. Ben kendi adıma, otizmli birey babası olarak, otizmin farkındayım ve bu farkındalığın bedelini yirmi yedi yıldır ödüyorum, yaşamım boyu ödemeye devam edeceğim.
Maalesef bu ülkede, engelli bireyin yaşamını kolaylaştıracak yasalar yok. Engelli bireylerin hakları, ailenin ilgisi ve ekonomik gücü ile sınırlı… Siz farkında olmayın. Nasılsa bu farkındalığın maddi manevi bedelini engelli aileler ödeyecek. Mazallah farkına varırsanız, eldekiler de gidecek.