İki İyi İnsan Gitti…
Samandağ’da, 3 hafta arayla, üçer çocuklu iki güzel insan, kendilerini asarak yaşamlarına son verdi. Biri, kendi ve çocuklarının önünde, Samandağ-Deniz Sitesi’nde eşi saldırıya uğrayan Yağmur Çobancı, diğeri ise üç gün önce bilinmeyen bir nedenle yaşamına son veren Nazlı Terzi Aksu.
Yaşamlarına kıyan iki iyi insan, ilçenin sevdiği, takdir ettiği, değer verdiği, kişilikli ve düzgün insanlardı. Her ikisinin de 3’er çocuğu vardı. Her biri diğerinden güzel üçer çocuk… Yani geride, 2 ölüm ve 6 çocuk yetim kaldı.
Üçer çocuğu olan annelerin, intiharı neden bir kurtuluş olarak gördüklerine ise anlam verilemiyor. Burada gözden kaçan cevapsız kalan soru şu: Bunalımın şiddetini, neden en yakınlarında olan insanlar bile intihardan sonra anlarlar?
İntihar; bir insanın, kendi varlığına saygısını tamamen yitirdiği anın başlangıcıdır. Umutların tamamen dibe vurduğu, çıkış yolunun bulunamadığı bir ‘çaresizlik’ anıdır. Kişinin ‘yalnızlık’ ve ‘hiçlik’ duygusuna kapıldığı andır. Oysa bu iki iyi insanın yakınları, dostları ve arkadaşları vardı.
O nedenle soru değişmiyor… En yakınlarındaki bu insanlar, bunalımın farkına neden varamadı, önlem aldırılmadı? -Cemil Yıldız-