Sevgili Kardeşim, Değerli Kalemdaşım; bizler Antakya’ nın sevincini, hüznünü de, yokluğunu, bolluğunu da, geçmişten gelen gururlu ihtişamını ve yıkılmışlığını da, annelerimizın kucağında soluyanlarız. Yaşam adımlarımızı, sesimiz kokan taş kaldırımlı dar sokaklarda büyütenleriz biz! Cocukluğumuzu Asi’ nin yeşilinde, gençliğimizi Amanoslar’ ın rüzgarında, bedenini Akdeniz’in sularında yıkayanlarız! Antakya simidini tuz’a banıp, yemenin ortak tadında buluşanlarız biz! Kendi ismimizin seslenildiği dilin, kardeşi bir dilde yazanlarız…
Sinan, ve şimdi, tüm bunlar eksik kalacak, aramızdan ayrılışın ile çok azalacağız.
Bu sevdayı bilinçle yüreğinde taşıyan, bu sorumlulukla Antakya’ nın dertleriyle dertlenen, onu daha güzel kılmak için, kalemiyle, sözüyle, imgesiyle çabalayan, kent tarihini, hepimizin ortak belleğini oluşturan Antakya Gazetesi’ni büyük özen ve incelikle, gerçekçi ve adil habercilik çizgisinde yaşatan, öyküleriyle düşün dünyamızı zenginleştiren, yaşamı anlam ile kavrayan, zarif, nazik bir Antakya Çocuğunu uğurluyoruz. Çok, cok üzgünüm.
Güle güle…Devrin daim, anın ışık olsun.
Ailene, tüm sevenlerine sabır diliyorum. Seni asla unutmayacağız Kalemdaşım.
YORUMLAR