Zamanı iyileştiren bir geleceği saklamak ya da sıklıkla yinelediğimiz bir sözcüğün alışkanlığında kaybolmak…
İçimizde taşıdığımız her neyse, yarım kalmış bir tutkuya karşılık gelen şey…
Filmden arındırılmış kare
Romandan kırpılmış pasaj…
Objektife takılan görüntü
“İnsanlarda tek güzel kanun,
suyu ışık yapmaları,
düşü gerçek yapmaları…” diye yazmış Paul Eluard
Yenilenmek, yeni bir yolu adımlamak, geleceğe soluk olmak,
Sözcükleri kırıp tüketmemek…
Bir çocuğun kaygısızlığını arayıp uçurtmalara asılmak…
Bilincin kendini var etme seçeneği ya da incinmiş bir tebessümü yeniden yaşatmak gibi…
Ancak algının dahi sıradanlaştığı bir alışmışlık durumu hemen her yanı sarmış gibi…
Yılın neredeyse tamamını…
Bir çocuğun tedirgin adımlarını
Bir kadının tedirgin bakışlarını
Canlının kaygılı gizlenişlerini…
Kurduğumuz cümlenin yayılma hızını belki…
Anlamsızca hızlanan klavye tuşlarını ve hemen her an kasvetin yaşattığı o garip karmaşayı…
Acının etkisi kadar insanı boğan bir his yoktur çünkü…
İçine dökülen sızının belirsizliği kadar…
Yıllar peş peşe ilerlerken, gelişigüzel iliştiğimiz sokak ya da hafızımızda silikleşen kayıt…
Zihnimizin taşımakta zorlandığı kayıplar gibi…
Bir yılı daha geride bıraktık…
Değişken ve esnek gündeme rağmen, kaygılı çocuk doğasını iyileştiremedik yazık ki…
Kadın cinayetleri
Çocuk istismarı
Doğa tahribatı
İşçi sağlığı ve güvenliği
İşsizlik ve çocuk işçiliği
Yoksulluk
Ve düşlerimizi baskılayan kötücül bir çemberin kaygılı haberleriyle çatırdayan bir yılı daha geride bıraktık…
En yakınımızda, en uzağımızda, sokak başında, evde…
Beslenemediği için ölen bir çocuğun çığlığıyla uyandık…
Sonra dünyayı kasıp kavuran savaşların şiddetiyle
Sokakta, evde, işyerinde, nefrete uğrayan kadını, erkeği, çocuğuyla
Bir çeşit bulanıklık ama daha çok yıkıcı bir yıpratma…
Çoğu zaman cinsiyetçi ve ötekileştiren…
Kendinden farklı olanı cezalandıran…
Güçsüzü, ötekiyi, en korunaksız olanı…
Zamanın kendisine verilen anlam, duygularımızı parçalayan olgu…
Kendini soluksuzlaştıran his ve canlının canlıyı ufaladığı kırılma anı…
Belki çağımıza sinen o karmaşada unuttuk tebessümü…
Belki kaybettiğimiz bakışlarda…
Yaşananların ne olduğunu anlatmak…
Kalabalığın ne olduğunu…
Gücün sarhoşluğunu
“İnsanlarda tek güzel kanun,
suyu ışık yapmaları,
düşü gerçek yapmaları…” diye yazmış Eluard
Ve belki yeni bir gelecek tınısıyla gülümseriz…
Bir istiridye kabuğuyla, yeni bir gezegeni keşfetme telaşıyla…