Merhaba
Hayatımızı adadığımız çocuklarımızın farkındalığı bize gurur veriyor ama biz buna layık olabiliyor muyuz davranışlarımızla?
Çocuklar ne kadar meraklıdır herkes bilir ve nelere dikkat ederler, bazen şaşırtacak kadar.
Benim, sekiz yaşına yeni giren torunum, benden çöplerle ilgili yazı yazmam için ısrarla tekrarladı bıkmadan.
Okuma yazma yeni öğreniyor, ama yazdıklarımla yakından ilgileniyor ve ısrarla:
Nene… Caddelere, sokaklara bak! İnsanlar neden çöp atıyorlar? Neden kirletiyorlar? Bak nene, bak! Yerleri kirletmişler. Lütfen yaz nene, lütfen yaz. (lütfen diyemiyor) insanlar yere çöp atmasınlar, yerleri kirletmesinler. Ortalık kirlenirse hava da kirlenir, çocuklar da ve büyükler de hasta oluyorlar.
Nene… Lütfen yaz, yere çöp atmasınlar, çocukları düşünsünler… Neden her şeyi yere atıyorlar?
Çocuk yerden göğe haklı… Cadde ve sokaklarda çöp görmeye alışkın değil. Böyle bir kültürle eğitim alıyor. Daha önemli olan, öğretilenin uygulandığı bir kültürün içinde büyüyor.
Ben nasıl izah edeyim ki…
Her şey ortalıkta.
Sanırsınız ki bazı insanlar yeminli…
Elinde ne varsa illa yere atacak…
Yürüdüğümüz sürece etrafta ne kadar pet şişe, poşet, çöp, kimi yerlerde hayvan pisliği, çimenlerin bazı yerlerinde çekirdek, fındık, fıstık kabukları vs.
Biz, çocuklarımıza ısrarla ve titizlikle iyi şeyler ve iyi alışkanlıklar öğretmeye çalışıyoruz ya…
Dışarıdaki durum ve koşulların onları nasıl etkilediğini ve aslında kelimelerden çok daha fazla davranışlardan etkilendiklerini ve de olumsuz örneklere daha çok takıldıklarını çoğu zaman fark etmiyoruz.
Ben bir temizlik seferberliği yapalım isterim şahsen.
Kalıcı bir alışkanlık olana kadar.
Huzurla kalın быстрый займ денег с 18 лет