YOZLAŞMA

Son günlerde çok tatsız insanı karamsarlığa sürükleyen haberler duyuyoruz. Narin olayı,Sıla bebek olayı,Semih Çelik cinayetleri,polis cinayeti ,yenidoğan çetesi, Tusaş saldırısı.. Bu haberleri hatırladığımda kanımız çekiliyor..

Peki bu eylemler neden artıyor bunu masaya yatırmak gerekiyor..

Öncelikle ahlaki biz yozlaşma almış başını gidiyor; toplumda herkes şikayetçi,aşırı yıkıcı,agresif. Sabır ,sakinlik kalmamış ayrıca artık dürüst davrandığında yanlış yapıyormuşsun gibi gelmeye başlıyor buna ek olarak akşam yolda yürümek bile endişe verici,çocuğunu kreşe ve servise verirken ya da bakıcıya bırakırken kuşkularımız var,internet alışverişi sırasında hiç güven vermiyor ,son zamanlarda ünlü yemek zincirleri bile yemeklerle ilgili şüphe yaratmaya başladı.. Taksiye binseniz yolu uzatıyor mu,güvenilir mi endişeleri..

İkinci olarak ülkemizle milli bağları olmayan çok sayıda insana ülkemizin kapıları açık.. Bu ayrıcalıklı halleri vergi,eğitim,sağlık,istihdam alanlarında kendi yurttaşlarını demoralize ediyor.  Kiralar,işgücü konularında da etkisi aşikar.

Üçüncü olarak kapitalist yaşam tarzı; sosyal medya ve diğer unsurlarla birlikte insanları para hırsı bürümüş, nerden ne koparırım gibi hırslı davranışlarla ahlaki olmayan belki de illegal davranışlara giriyorlar.

Dördüncü olarak aile kavramı çok zayıfladı, aldatma ,şiddet arttı çocuklara olan ilgi azaldı. Böylece gençler yanlış arkadaşlar ve alışkanlıklar derken olmadık olayların faili oldular .

Beşinci olarak ;işsizlik ve maddi sorunlar derken sorunlardan kaçmak için gençler alkole,uyuşturuya yöneldi.

Bir başka mütesebbib takımı namusumuz gibi tutmak, partimizi militan gibi desteklemek, başka görüşlere hiç saygının kalmaması.

Adalet ve adamcılık konularında yozlaşma da aşikar.

Bunlarla beraber ar damarı patlamış bir toplum ve içinde korku içinde insanların olduğu bir coğrafya kaçınılmaz oluyor.

Aristo, “En betbaht millet, kaleleri ayakta iken kültürü ve ahlâkı harabe olan millettir”

“Şöyle konuşur idrak eden kişi: Utanç, utanç, utanç -budur insanın tarihi!” Friedrich Nietzsche.