Çocukluk travmaları çoğunlukla anne baba ya da bakım verenlerin davranış ve tutumları ile ilgili durumlardır.
Şöyle durumlar yaşıyorsanız sizin de travmalarınız olabilir:
*Her zaman haklı olsanız bile ortamı toparlayan adım atan siz oluyorsanız,
*Her şeyi dört dörtlük yapmaya çalışıyorsanız,
*Duygularınızı yaşamak yerine bastırma yoluna gidiyorsanız,
*Öfkenizi her daim tutuyorsanız,
*Hep mutsuz olsanız bile mutlu gibi rol yapıyorsanız,
*Yalnız başınıza kalamıyorsanız,
*Her şeye evet diyorsanız,
*Kimselerden yardım isteyemiyorsanız,
*Her şeyi kendiniz halletmeye çalışıyorsanız,
*Birileri hayatından gitmesin diye çok çabalıyorsanız..
travmatik bir çocukluk geçirmiş olabilirsiniz.
Çocukluk döneminde yaşanan travmalar, bireyin hayatını şekillendiren en önemli deneyimler arasında yer alır. Ancak bu travmaların, gelecekteki yaşamımızı belirlemesine izin vermemek mümkündür. İyileşme süreci, farkındalık, kabul ve kişisel sorumlulukla başlar. İşte bu konuda izlenebilecek yollar:
- Kendinizi Suçlamayı Bırakın ve Olanları Kabul Edin,
- Gerçekleri Kabul Edin ve Kendi Hayatınızı İnşa Edin,
- Ebeveynlerinizden Beklentileri Gerçekçi Hale Getirin,
- Ebeveynlerinizi Affetmek ve Onları Olduğu Gibi Kabul Etmek,
- Partnerlerinizi ya da Çocuklarınızı Ebeveynlerinizin Yerine Koymayın,
- Kurban Rolünden Çıkın ve Sorumluluk Alın,
- Geçmişi Bırakın, Şu Anı ve Geleceği Yaşayın,
- Profesyonel Yardım Alın ve Duygularınızı Serbest Bırakın.
Bazı durumlarda, elinizde olmadan çocuklukta yaşadığınız travmaların çok benzerini veya bu travmaların olumsuz etkilerini pekiştirebilecek ilişkiler içine girebilirsiniz. Kendinizi hayatınızın ilk yıllarından itibaren aynı döngünün içinde sıkışıp kalmış gibi hissedebilirsiniz. Bu döngüler sebebiyle kendinizi tekrar tekrar sizi ruhsal ve fiziksel olarak sizi inciten durumların içinde bulabilirsiniz. Tüm bunların sizin kişisel tercihiniz olmadığını lütfen unutmayın. Size zarar verse de tanıdık gelen şeyleri aramaya yönlendiren bir savunma mekanizması tüm bunların yaşanmasına sebep oluyor olabilir.
YORUMLAR