Çoğumuzun bildiği gibi, 6 ve 20 Şubat depremlerinden sonra bulundukları yerden başka yerlere göç etmek zorunda kalan pek çok insan

6 Şubat’tan sonra Antakya’dan zorunlu olarak ayrılan pek çok insan oldu. Depremi kötü yaşayanların bazıları, bir daha dönmeme kararı alarak

Antakya’ya temelli döndüğüm 2000 yılından bu yana 25 yıl geçmiş. Beş ayrı hastanede çalıştım bu süre içinde. Hepsinde pek çok

2011 yılı 15-16’ Mart’ında edebiyatçı arkadaşlarla Halep’i ziyaret etmiştim. Suriye’ye ilk gidişimdi. Zaman ne gösterir bilmem ama sanırım son gidişim

Yazı serüvenimin başlarında, herhangi bir olayı, “yazılmaya değer” görüp klavyenin karşısına oturduğumda, hemen hemen her şeyin sayfalara dökülebileceğinin farkına vardım.

Günlük hayatta az kullandığım için, anlamını yavaş yavaş unutmaya başladığım sözcükler çıkar karşıma.  Erinmeden bakarım sözlüğe. Bazen sözcük eskimiştir, Osmanlıcadır.

        “Empati kurma”nın ne anlama geldiğini hemen herkes bilir. Diğer kelime anlamları: “Eşduyum” ve “duygudaşlık”. Başkasının duygularını, içinde bulunduğu durumu anlamak

          Hatayspor’u, kurulduğu 1967 tarihinden beri takip ederim. Mesleki yoğunluğuma göre değişmiştir takip sıklığım. En sıkı takibimin Süper Lig’te iken olması

Bebeklik dönemini kimse hatırlamaz. Büyüdüğümüzde başka bebekleri görerek, gözleyerek bebekliğimizi hayal ederiz. Annemiz başta olmak üzere yakınlarımızdan dinleriz: Doğum, bezlenme,

         “Tele” ön eki, Yunanca kökenli olup uzak, ırak anlamında kullanılır. Pek çok bileşik sözcüğün başına gelir: Televizyon, telefon, teleskop, telefoto,

Deprem; pek çok can kaybına, yaralanmalara, insanların sağa sola savrulmalarına neden olduktan hemen sonra yağma olayları (bundan sonra “yağma olayı”

“Kendi kendine konuşana, deli derler.” Çocukluğumda ve ilk gençlik yıllarımda çok duyduğum bir atasözüydü. Açıkçası benim de konuştuğum olmuş, “acaba

Deprem sonrası Antakya trafiği, malum. Yetkililere sormadım ama sormam halinde alacağım cevabı üç aşağı beş yukarı tahmin edebiliyorum. Zaten ben

6 Şubat depreminin üzerinden 21 ay geçti. Depremden beş gün sonra terk ettiğim memleketim Antakya’ya, bu yılın (2024) Kasım ayı

6 Şubat depreminden sağ çıkan pek çok kişinin psikolojisi bozuldu. Zaten bozulmasa şaşardım. Başka yazılarımda depremin psikolojimizi bozması ile ilgili

Yaşlı bir insanın ölümünün, yakınlarını, sevenlerini üzmesi kadar doğal bir şey olamaz.  Yaşlının kronik herhangi bir hastalığı varsa, ölüm beklenen

         1994’ün Nisan ayında Sivas Cumhuriyet Üniversitesi’nden, intaniye uzmanlığımı aldıktan sonraki ilk görev yerim Marmaris’ti. 2000 yılı Haziran’ına

          Eskişehir’den, Ankara’nın Sincan ilçesi Temelli beldesine (şimdilerde mahalle olarak kabul ediliyor ), kendi arabamla, üç-dört hafta önce gitmek üzere yola

Temmuz 2024, Eskişehir 6 Şubat depreminden beş gün sonra, Antakya’dan Eskişehir’e ailecek geldiğimizden, birkaç yazımda söz etmiştim. Defalarca bu tekrarı

Lucius Annaeus Seneca, MÖ 4 yılında doğmuş, MS 65 yılında, yani 69 yaşında ölmüş Romalı bir düşünür, devlet adamı ve

“Cedel” sözcüğü Arapça kökenli olup, “karşısındakini susturma amacıyla yapılan tartışma” anlamına gelir. “Cedelleşmek” fiili ise, “çekişmek, tartışmak, münakaşa etmek” anlamlarına

Hekimlik mecburi hizmetimi Erzurum’un Tekman İlçesi’nde yaptığımdan daha önce söz etmiştim. Hazırlıksız gittiğim için yanıma kasetçalar almamıştım. Hekim arkadaşlardan birinin,

Geçmişte kalan üzücü ve buruk bazı yaşanmışlıkların; daha sonra kahkahalarla anlatılacak bir anıya dönüştüğüne, siz de tanık olmuşsunuzdur sanırım. İnsan

         Miladi takvim, Hz. İsa’nın doğumunu (0 yılı) başlangıç olarak alır ve güneşe göre hazırlanmıştır. Doğumdan önceki olaylara tarih verirken,