Yargıtay Başkanı Anayasa Mahkemesi bir ihlal kararı verdiği zaman tüm yargı organlarının bu karara uyması gerektiğini söylüyor. Yargıtay Başkanı “Çünkü ihlalin sonuçlarının giderilmesi de vatandaşlarımızın temel hakkıdır. İhlal kararı giderilmeyen vatandaşlarımızın temel hakkı yeniden ihlal edilmiş olur, bu nedenle ihlal bugün ve yarın özellikle ihlal kararlarının sonuçlarının giderilmesi konusunda çok dikkat kesilmenizi istirham ediyorum ben sizlerden” demesinin üzerinden iki hafta geçmişti ki Anayasa Mahkemesi’nin Tayfun Kahraman için verdiği hak ihlali kararı, İstanbul’daki 13. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından “tanınmadı!”.     Bu aynı mahkemenin Anayasa Mahkemesi kararını tanımam diye bayrak açtığı ilk dava değil. Milletvekili Can Atalay için de benzer bir karar vermişti. Topu Yargıtay’a atmış Yargıtay’ın ilgili dairesi Anayasa Mahkemesi kararını ret etmekle kalmamış, Anayasa Mahkemesi üyeleri için suç duyusunda bulunmuştu…    Yine İstanbul’daki bir alt derece mahkemesi, ısrarla Yüksek Seçim Kurulu’nun kararlarını tanımadı. CHP’nin İstanbul İl kongreleri YSK’nın açık kararıyla yapılabildi ve yerel mahkeme CHP il yönetimine atadığı kayyımların grevde olduğunda ısrar ediyor.    Yüksek Seçim Kurulu’nun kararları Anayasa’ya göre kesin, temyizi mümkün değil. “Ben YSK kararını tanımıyorum” demek, yarın seçim sonuçlarını da tanımıyorum demenin yolunu açıyor.    Mahkemelerin bu tutumu Anayasa’yı yok saydıklarını gösteriyor.    MAHKEMELER ANAYASA’YI TANIMIYOR !    Tuhaf bir durum: Mahkemeler, kendi meşruiyetlerinin kaynağı Anayasa’yı tanımıyorlar! Cumhurbaşkanı’nın tek başına temsil ettiği yürütme organının kontrolündeki HSK

Son günlerde bu soruya takılıp kaldım. Öyledir; her şeyin bugünkü gibi keskinleştiği dönemler meselelerin özüne doğru sorulara götürüyor bizi. “İnsan

“Güç kaybı şiddete çıkarılmış bir davetiyedir. İktidarın ellerinden kaymakta olduğunu hissedenler, kaybettiklerinin yerine şiddeti koymanın cazibesine direnmekte zorlanmışlardır. ”Hannah Arendt     İktidarlar

    Albert Camus‘nün 1946 yılında Paris’te Combat gazetesi için kaleme aldığı “Ne Kurban, Ne de Cellat” adlı denemesinde, daha

  Despotizmin tarihine bakarken ister istemez yolun bir yerinde İtalyan filozof Niccolò Makyavelli (Makyavel) ile karşılaşmak kaçınılmaz. 1469-1527 yılları arasında

Geçmişi Eski Çin’e, Konfiçyus’a kadar dayandığı varsayılan ve eski bir Çin atasözü olduğu da bilinen ünlü bir söz vardır ya :  “Bir resim bin

“Sonuç olarak…” diye bir deyim vardır hani. Biz, “sonuç olarak”, bunca deneyimden sonra, “başlangıca” dönüyoruz; şu noktadan söylüyorum: “biz bize benzeriz” var ya,

    Günümüzden yaklaşık 2 bin 500 yıl önce yaşamış Sinoplu Diyojen (Kynite Diogenes), Atina sokaklarında gündüz elinde fenerle “Ne arıyorsun?” diye

Adalet insanların en eski özlemlerinden birisidir. En çok tartışılan bir konu… Üstelik adaletin ne olduğu felsefenin en eski sorunlarındandır. Platon’a

 ”…bir de döndük baktık ki, bir arpa boyu yol gitmişiz.” diye son bulur bu tekerlememsi vacizemiz. Evet, vurduk, kırdık, yıktık,

En azından 2600 yıldır biliniyor ama çaresi bulunamamış! Eski Yunan yazarlarından Aesopos (Ezop) (MÖ 620-560) ünlü masallarından birinde söyler: Her

   Atilla, bir Hun imparatorudur. Ancak bizim tarih kitapları Atilla’nın Hunların başına geçmiş bir Türk olduğunu övünçle yazarlar. Batılılar uydurmuş

Etiğin, estetiğin, hukukun, her şeyin ötesinde olma hâli siyasetten kültüre her alanı etkilemekte ve toplum bireyle olan sosyal bağını kopararak

    Özgürlük ile otorite arasındaki mücadele, başta Eski Yunan ve Roma dönemlerinin belirgin özelliği olarak karşımıza çıkar. Eski çağlarda

Ukrayna asıllı Rus yazarı Nikolay Gogol’nın ( Les Âmes mortes) “Ölü Canlar” (Sosyal Yayınları, 1983) romanında geçen bir cümle 40

Türkiye’nin demokratikleşme sürecinde en belirgin kurumsal engellerden birinin yargı mekanizması olduğu artık herkesçe bilinen bir olgu. Anlaşılacağı gibi Türkiye’deki resmi

  Dünya çapında tanınmış Portekizli yazar José Saramago, 1995’te yayımladığı ve 1998’de Nobel Edebiyat ödülüne layık görüldüğü “Körlük” (L’Aveuglement) adlı romarında (Çeviren : İpek Gürsoy Manavbaşı, Kırmızı

Zulüm: Güçlü bir kimsenin veya kurumun yasaya, ahlaka veya vicdana aykırı olarak başkasını uğrattığı kötü durum, kıyım, acımasızlık, haksızlık, eziyet,

  Çağıltılı bir nehrin kenarında durur da önünüzden köpürerek akan suya gözlerinizi dikip bakarsanız, biraz sonra başınız döner, gözleriniz kararır,

Bugün, 7 Temmuz 2025, son depremde yılmış tarihi Hatay’ın anavatana dahil edilmişninin 86. yılı. 7 Temmuz 1939’da TBMM’de çıkarılan bir

  Alman siyaset bilimci Elisabeth Noelle Naumann tarafından 1970’li yılların başlarında geliştirilen ’Suskunluk Sarmalı Teorisi’ (La Spirale du Silence) oldukça önemli bir

    Bilirsiniz, kimileri yaşamı bir gündüzgece çelişkisi, aydınlık ile karanlığın karşılıklı birbirleriyle mücadelesi olarak görür. Bu didişmede, insanlar bütün

    Otokrasi, otoriterlikten öte, hiçbir kitleye ya da kurula karşı sorumlu ve hesap verir olmayan yönetim biçimi demek ise,

“Türkiye evlatlarına kendisinden başka bir şeyle meşgul olmak imkânını vermiyor.” Ahmet Hamdi Tanpınar.   Yurtdışında yaşayanların bedenleri oralarda olsa da